Zojuist via het linktipformulier een mailtje van Freeclimb waar we eigenlijk helemaal niets meer aan willen toevoegen: In NL hebben we jeugdzorg. Met goed opgeleide mensen die hiervoor een (vak)opleiding hebben gehad. Je verwacht dan dat ook een professional oordeelt welke zorg een kind nodig heeft – zoniet in Gemert. In Gemert heeft de plaatselijke wethouder (type ik-heb-overal-verstand-van) bedacht dat dit prima gedaan kan worden door mensen uit de langdurig-werkloos-bak met nul vakkennis en een punnikdiploma (dat helpt ook bij het bezuinigingsdoel van 30 procent!). Deze goedwillende en goedbedoelende dames en heer melden ondermeer dat het prima is om op basis van een “onderbuikgevoel” onmiddelijk actie te ondernemen! Objectiviteit is niet meer nodig, vakkennis ook niet. Diagnoses stellen kan prima door Truus van hiernaast. Kijk en huiver…
Stiekem hoop ik dat deze wethouder eens een zware hersenschudding oploopt en dan Truus als behandelaar krijgt (professionaliteit en opleiding zijn immers onnodig volgens deze man), die hem op basis van onderbuikgevoel meldt dat hij zich aanstelt. Nog beter lijkt het me als deze wethouder door Truus van hiernaast wordt vervangen – professionaliteit en vakkennis zijn immers niet nodig, dus zeker niet om een gemeente te besturen – ook dat kan prima op basis van onderbuikgevoel.
De schrijver van dit stuk wilde eigenlijk hard gaan huilen en met zijn hoofd tegen de muur bonken bij het zien van zoveel domheid en arrogantie – maar ik ben bang dat de buurvrouw mij dan fout zal diagnosticeren op basis van haar onderbuikgevoel.
ik heb het gezien gister, idocracy regeert.. http://nl.wikipedia.org/wiki/Idiocracy
Uit onderzoek van TNO uit 2010 naar mishandeling in gezinnen (bron: https://www.tno.nl/downloads/rapport_npm_2010.pdf):
Volgens de NKPS gegevens is het percentage werkloze ouders in gezinnen in Nederland 6,1%. Vergeleken met dit percentage blijkt in gezinnen waar mishandeling plaatsvindt veel vaker sprake te zijn van werkloosheid: het percentage werkloze ouders in deze gezinnen is 4,8 keer zo hoog als het percentage werkloosheid in de algemene bevolking. Zelf als de categorie “onbekend” bij de categorie “werkend” zou worden gevoegd, is er nog steeds een grote oververtegenwoordiging van werkloze gezinnen in de groep met mishandeling.
Huiselijk geweld wordt dan ook traditioneel gelinked aan financiele zorgen, stress, werkloosheid. En daar helpt de vernederingsindustrie vast niet bij.
Dus, ja, werklozen inzetten om professionals te vervangen is vragen om ellende. Maargoed, dat zal deze wethouder niet weten aangezien het overduidelijk een gevalletje ‘niet gehinderd door enige kennis van zaken’ is.
Gelukkig zijn ze nooit ergens verantwoordelijk voor, als de niet te vermijden shit de fan hit en men daar 10 jaar later achterkomt. Sterf en snel een beetje!
En als je er wel verantwoordelijk voor bent, dan zeg je dat je critici aan gratis bier doen en gaat iedereen over de critici zeuren. Want retoriek is veeeeeel belangrijker dan wat de gevolgen van je maatregelen zijn.
De kapper van deze mevrouw kwam ook uit de werkelozenbak en had ooit in een ver verleden schepen in de menie gezet.
Moet je eens op sociale media kijken wat daar geroepen wordt als iemand met een depressie zichzelf iets aangedaan heeft, Nul, maar dan ook nul, inlevingsvermogen. Men weet niet eens wat een depressie inhoudt en wil het ook niet weten, mensen met psychische problemen wegzetten als aanstellers is zoveel makkelijker. En dan heb je nog de zweefwauwels waar het inmiddels van barst die bijvoorbeeld vinden dat kanker een cadeautje is waarvoor je dankbaar moet zijn omdat die je weer helemaal laat Zijn.
En dat gaat dan beoordelen of je kind hulp nodig heeft en nog erger, welke hulp.
Is haar kapper dood?
Dat kan niet lang duren voor het gierend uit de klauwen loopt. Het zal alleen je kind maar zijn… We weten allemaal hoe goed de buurvrouw (plus!) op basis van haar ervaring met het kind van een zus van een kennis die ‘ook zoiets heeft’ exact weet wat er moet gebeuren.
Maar waarom legt er niemand eens een paar wezenlijke dilemma’s en case studies voor? Waarom blijft het allemaal zo abstract en laten we niet duidelijk zien hoe makkelijk het is om fout te oordelen als beslisser?
Omdat er nog nog nooit een politicus zei; “Goh, laat ik eens naar de vaklui luisteren.”
Zinloos dus. En over tien jaar wordt er voor de zoveelste parlementaire enquêtecommissie wel weer iets met een kennis-van-nu strekking gehakkeld.
voor u gescheurd uit de trouw vandaag. vind hem wel geestig
Zie de horror van het decentralisatie van de Jeugdzorg zich langzaam ontvouwen. Incompetenten dezer natie (gemeenteambtenaren) proberen zich te verenigen rond een thema wat ze de komende 5 jaar nog niet gaan begrijpen, laat staan beheersen. De realiteit gaat ineens wel heel erg hard achter de regels vandaan piepen; schuilen kan niet meer. Dat dit de eerste symptomen zijn, doet het ergste vrezen voor later.