Slecht nieuws, beste RCLNM stamgasten, maar ons aller Thé Lau, zanger van The Scene, is dood. Geen verrassing, want de man wist zelf al maanden dat hij ongeneeslijk ziek was. Dat weerhield hem er niet van om een paar spetterende afscheidsconcerten te geven. Hoe hard heers je dan als artiest? En in tegenstelling tot wat u wellicht in eerste instantie denkt (“hè bah Webbie, The Scene is een rukband! Een soort Kane avant la lettre”) heeft de man trouwens heel wat betere nummers geschreven dan alleen die twee eeuwige afgezaagde TOP2000 kneiterts Blauw en Iedereen Is Van De Wereld. Neem bijvoorbeeld dit Rauw, Hees, Teder uit de begindagen van The Scene. Wat wij ook nog regelmatig draaien is het zwaar onderschatte album Open, dat zich haast als een Rockopera laat beluisteren, een prachtig aaneengesloten reeks van liedjes die een soort van driehoeksverhouding beschrijft. De kracht van The Scene -in tegenstelling tot veruit de meeste Nederlandstalig muziek- is dat de teksten enorm veel ruimte laten voor eigen interpretatie, ja haast impressionistisch zijn: Iedereen kan eruit halen wat ‘ie er zelf uit wil halen. Tabé Thé!
Account aanmaken
Welkom! registreer voor een account
Er zal een wachtwoord naar je gemaild worden
Wachtwoord herstel
Vind je wachtwoord terug
Er zal een wachtwoord naar je gemaild worden
De afscheidsconcerten werden anders behoorlijk verstierd door de aanwezigheid van de verschrikkelijke paskal ‘blof’ jakobsen en de zingende uier. Alles met opzet zonder hoofdletters. Gelukkig komen die niet voor de op CD en hahaha ja Snorlax draait CD’s ja…