De Drive-By Truckers doen al zo’n 20 jaar waar ze goed in zijn, namelijk prachtige Americana maken, waarin bijna de hele Amerikaanse geschiedenis in persoonlijke observaties voorbij komen. Meestal geen al te vrolijke verhalen over “gewone mensen” die op allerlei manieren worstelen in hun dagelijks bestaan.
Zelf afkomstig uit Alabama en Georgia, is het niet vreemd dat vooral de mythologie van The South een veel terugkerend thema is. De Truckers identificeren zich hiermee, al zijn ze, als intelligente en progressieve wereldburgers, niet onverdeeld trots op alles wat er in het Zuiden is gebeurd de afgelopen 150 jaar. Ze beperken zich doorgaans tot een muzikale vorm van sociale geschiedschrijving, en politiek wordt haast terloops als iets heel persoonlijks benaderd. Dat was allemaal tot voor kort, want met het nieuwste album, getiteld American Band, lijken de Drive-By Truckers, toch al niet vies van een ouderwetsch concept-album of rock-opera, het roer drastisch te hebben omgegooid. De DBT hebben -met de Clinton-Trump strijd als actueel decor- een expliciet politiek statement gemaakt. Ja inderdaad, een protesplaat zoals we sinds de jaren 60 en 70 zelden meer hebben meegemaakt. In de huidige explosieve racisme-xenofobie-wapenbezit discussie in de VS voelde DBT de behoefte om stelling te nemen. “I wanted this to be an in your face political album, I wanted to piss off the assholes.“, zo verklaart zanger Mike Cooley. De RCLNM van vandaag is zo’n reactie op het politie geweld tegen zwarten, geschreven na onder meer de rellen in Ferguson precies twee jaar geleden, en gaat met name over hoe autistisch het land er op reageerde.
“and they’ll spin it for the anchors
on the television screen
so we can shrug and let it happen
without asking what it means”
