Over de Morrissey van Vlaanderen heb ik u een aantal maanden geleden al eens bericht. Toen een vrolijk, haast optimistisch introspectief nummerke, maar vanavond gaan we de andere kant van Het Zesde Metaal aanschouwen, een nummerke over de desillusies van het volwassen worden, een prachtig stuk melancholische, ja haast woedende poëzie vergezeld van een vurig en dreigend stuk rockmuziek, wat weer volledig haaks staat op het lieflijk aandoende clipje. Muziek die je je ongemakkelijk laat voelen, zoals het Kunst betaamt: het is helaas een zeldzaamheid tegenwoordig. Maar altijd weet zanger/frontman Wannes Cappelle een gevoelige snaar te raken. En inderdaad, wat hij zelf zegt: “het zit godverdomme allemaal toch zo goed in mekaar”
mooie onpretentieuze muziek. Hele album ff meegepakt https://www.youtube.com/playlist?list=PLw9DpCjXXGfp_LOvYB6EUa465HVKtOPT2 . fijn om naar te luisteren ( met ondertiteling) bedankt..
yeah!