Kunst schuurt. Vraagt u het maar aan onze redactiekunstbeoordelaar Meneer van Dale. De ene keer prikkelt het, de andere keer doet het gewoon pijn. En zo ook met muziek. Pijnlijke varianten staat op de Maandag bijvoorbeeld.
Maar soms kom je iets tegen dat een soort twijfelstijve oplevert. Het is niet fijn, het schuurt, maar ergens trekt het wel de aandacht. Zo was een deel van de redactie afgelopen week op werkbezoek in Polen. We moesten nodig uitvinden hoe je de rechtspraak volledig naar de typhus helpt, want in Nederland functioneert die ook regelmatig niet maar wordt de schijn nog opgehouden.
En zo kwamen we tussen het weghakken van zelfgestookte wodka die naar toiletverfrisser rook en het eten van <vul maar in> met zuurkool op de televee Luka Rosi tegen.
Denk aan een Hollandse Hits Maandagzanger met een deuntje dat, wanneer geplaatst op de woensdag, weggehoond zou worden door Bismarck. Kortom, schuring. Maar toch, er is iets waardoor je blijft luisteren kijken.
Ja wat is dat nou waardoor je blijft kijken. Kan het niet goed thuisbrengen (alleen al omdat mevrouw Reet dat niet zou waarderen).
“een deuntje dat, wanneer geplaatst op de woensdag, weggehoond zou worden door Bismarck.”
Ik ben een beetje in verwarring, want volgens de datum is dit gepost op woensdag (en er zit niet eens kapotte bas syndroom in)?
En kwa schuren haalt het het natuurlijk bij lange na niet bij dit.