Op de ochtend van Hemelvaartsdag 1975 zorgde Normaal voor een omkeerpunt in de Nederlandse muziekscene. Was muziek in de vroege Jaren 70 nog het domein van uiterst serieuze, ik zou haast zeggen: humorloze, progrock, op die dag werd alles anders. Het debuutoptreden van Normaal op het festival in Lochem schijnt de aanwezige hippies te hebben doen opveren. Normaal was luid, ruig, energiek, grof en bovenal: in onverhalst achterhoeks dialect. Punk voordat punk het licht zag.
Want waar Engelse punkbands in dialect zongen om anti-elitair te klinken (The Jam!), zo koos ook Normaal voor het dialect van het platteland om zich extra af te zetten tegen het toenmalige equivalent van de havermelkelite.
Al vrij snel in hun carriere, in 1977 om precies te zijn, lanceerde Normaal hun signaturesong Oerend Hard, met een Toppop optreden waarbij waarschijnlijk de eerste punkzaadjes in mij ontkiemden.
Een jaar later bracht Normaal het nummer Ik bun moar een eenvoudige boerenlul uit, dat vergeleken met Oerend Hard behoorlijk flopte, wat onze ondergewaardeerde aandacht rechtvaardigt. Door dit nummer veranderde de term “Boer” in de Nederlandse Taal van een ordinair scheldwoord in een soort geuzennaam, dat door de trouwe aanhang van Normaal met trots werd gedragen. Normaal wilde met dit nummer de neergaande status van “de regio”, met het bijbehorende dialect, een halt toeroepen, en uitdragen dat men er juist trots op moest zijn.
Onderstaande video is een live-concert voor het iconische Veronica’s Countdown uit 1979, en bij het beluisteren zal het u waarschijnlijk niet verbazen dat Normaal hier in het voorprogramma mocht staan van AC/DC. We horen en zien een band die snoeiharde rock speelde, alcohol en hard rijden verheerlijkte, en door autoriteiten in die tijd waarschijnlijk als gevaarlijk werd beschouwd. Wat Normaal alleen maar aantrekkelijker maakte bij hun publiek.
Maar al vrij snel, in de vroege jaren 80, werd Normaal redelijk normaal, een onschuldig soort carnavaleske feestband waar alle punk en ander gevaar uit verdwenen was. Maar toen, voor de Countdown camera’s, zagen we een rockband van wereldklasse.
Dit artikel verscheen eerder op Ondergewaardeerdeliedjes.nl
Maar wel hard, oerend zelfs.