Spinvis: je haat hem, of je hebt er een hekel aan. Een tussenweg lijkt bijna niet mogelijk. Als ik iemand zou moeten typecasten voor de rol van gesjeesde Kunstacademie-docent dan zou Spinvis mijn keuze zijn. Zo’n ietwat tragische man, weliswaar in het bezit van het vermogen om mooie dingen te maken, maar die door zijn onalledaagse, fluisterende zeikstem en zijn weinig gesoigneerde voorkomen niet bij machte is dit op het grote publiek over te brengen, en daarom zijn dagen slijt achter de lessenaar van een provinciale kunstacademie.
Op de een of andere manier weet Spinvis ondanks alles toch al jaren een soort van carriere op te bouwen, omdat hij onder de streep, en bij hoge uitzondering, soms hele mooie dingen maakt. Beetje jammer dat die parels omringd worden door enorme hoeveelheden troep, zoals zijn kleinkunst gepriegel met Simon Vinkenoog. En iedere keer wanneer ik hem voor de spreekwoordelijk trein zou willen gooien is daar weer zo’n adembenemend auditief kunstwerk, met teksten van Reviaanse schoonheid. Ik noem een Oostende, Ronnie Gaat Naar Huis, Wespen Op De Appeltaart. Was het niet Goethe die zei: “Des Lebens Mühe lehrt uns allein des Lebens Güter schätzen”? Hoe treffend inzake het oeuvre van Spinvis!
Voor zijn nieuwste muzikale creatie is Spinvis een uiterst verrassende samenwerking aangegaan met de snoeiharde neo-punkers van Ploegendienst, al is het strikt genomen andersom. En het resultaat is dusdanig fantastisch dat ik hem in één klap 14 jaar kleinkunstgeneuzel kan vergeven. Muziek als een stoomlocomotief op topsnelheid, de energie spat er vanaf, en Spinvis die eroverheen rapt wat er allemaal zo interessant is, als ware hij een typetje van Youp van ’t Hek: een pedante kunstlul in een museum voor uiterst modern kunst.
Het lied eindigt met de regel
“Vind het echt heel irritant, maar ook wel interessant, interessant, interessant man”
Dat lijkt me een mooie beschrijving van Spinvis zelf. Want ik moet het hem toegeven, hij weet nogal eens van de gebaande paden af te gaan, en soms leidt dat tot hele mooie verrassende dingen maar helaas niet altijd. Maar hij probeert zich te vernieuwen, de luisteraar op het verkeerde been te zetten, niet te doen wat van hem verwacht wordt, en daarvoor moeten we hem prijzen.
Het zou helpen als je na het luisteren van de slechte spinvis zooi ter compensatie zo’n echte kleinkunstlul m/v/nb/plant mag afschieten. Wel geweldloos natuurlijk, de bazooka laat u maar mooi thuis.
Tussen alle troep blijft er voor mij voldoende fantastisch materiaal over.
Deze met Ploegendienst is ook best ehh, interessant.
Tekstueel goed, qua muziek had t van mij nog wat steviger gemogen.