She Drew The Gun is het eenvrouwsproject van Louisa Roach uit Liverpool, en wat de naam al een beetje doet vermoeden: dit is muziek met een #metoo boodschap. Maar Webbie, hoor ik u alweer zeiken, is dat feministisch gedoe nou allemaal wel nodig? Ja, lieve Retecoollezertjes, dat is keihard nodig, zolang er nog übereikels zoals deze gast rondlopen.
She Drew The Gun heeft de afgelopen jaren een vliegende start gemaakt dankzij de hulp van de mannen van The Coral, die het eerste album mee produceerden en in wiens voorprogramma ze toerden. Vervolgens schopte She Drew The Gun het zelf verder, waaronder een optreden op Glastonbury vorig jaar. Volgende week verschijnt het nieuwe album Revolution Of Mind, dat over bevrijding gaat, in alle opzichten: “Empowerment; resisting; arming yourself with knowledge; questioning the status quo, questioning your own state of mind and how its affected by the systems we live in”, aldus Louisa Roach. Als ze al een ouderwetsche protestsinger kan worden genoemd, dan eentje die het in een prettig abstract jasje heeft gegoten. Haar teksten zijn geen politieke statements, maar haast dromerige flarden poëzie, beetje zoals PJ Harvey en Patti Smith. De muziek beweegt tussen Psychrock en folk, en de video’s zijn ware kunstwerkjes op zichzelf.
Nenee, zeker geen lekker wijf! Ik zou haar zeker niet doen, ook al gaf u geld toe.. Het is bovendien een SCHANDE dat een lesbo hier het metoo gebeuren ZOO KUT moet bezingen.. Lesbo’s doen dat soort dingen niet, dus vieze ingebakken mannenhaat zonder relevantie is het
Pfff… Voor Hangmat niets minder dan Doutzen zeker (ja jammer, dies al bezet). En haar muziek is ook best aan te horen.
MeToo is ongezien & ongehoord -1. Klaar.