In een warm, zonovergoten land waar politici meer voor zichzelf en hun bankrekening doen dan voor de burger, waar de politie gebukt gaat onder de eigen incompetentie en de effecten van verregaande corruptie. Een land, waar je als burger niet weet of je meer van vuurwapengevaarlijke criminelen of van de handhavende orde te vrezen hebt. Een land waar de trein vertrekt als-ie wegrijdt, geheel onafhankelijk van enige roosters of planningen. Waar de infrastructuur problematisch en chaotisch is. Waar de bevolking zo arm is dat men met gaten in hun broeken over straat gaat en waar winkelstraten blij zijn als ze de goedkope, in slechte omstandigheden gecreëerde Primark-kleding in hun straatbeeld op kunnen nemen ten einde het arme volk te bewegen om toch maar eens een nieuw stuk kleding te kopen. Een land, waar men door de hitte niet meer weet wie wat wanneer waarom doet. In zo’n land is het toch altijd een verademing voor het volk als eindelijk het stukje schaarse wekelijkse vrije tijd aanbreekt.
Zo tegen vijven scharrelt Jan van de administratie naar de kantine om daar een lauw blikje Heineken, dat de kantinejuffrouw weer eens niet op tijd heeft klaargezet, te verorberen alvorens hij zich in de monsterfile naar huis begeeft om aan te schuiven bij de maaltijdsalade van de Albert Heijn. Het was namelijk te warm om te koken aldus mevrouw Klaassen en bovendien moest Sterre opgehaald worden bij een vriendinnetje. Ach, het is hetzelfde als altijd maar Jan van de administratie vindt het wel best. Het is beter dan het gekeuvel van Fatima de Office Manager over de nieuwste aanbiedingen bij Zalando en tenslotte is hij thuis. Het is weekend. De voorspelling is dat het zaterdag heel heet wordt, dus hij gaat zo het opblaaszwembad in de tuin klaarzetten. Op een krantenwebsite las hij dat er morgen ook festivals zijn en de start van de Tour. Kan hij mooi op z’n tablet kijken als hij in de schaduw in dat badje ligt, want met die temperatuur gaat Jan zich niet inspannen. “Jan, vergeet je niet dat we morgenochtend nog wel boodschappen moeten doen?” Oh. Nouja, het moet maar. Het is tenslotte weekend.
Een eerbetoon aan de gewone van 9 tot 5 werkende, kapot geloonmatigde manspersoon kantoorslaaf, dat kan ome Jack wel waarderen. Want omdat wij de ruggegraat van de samenleving zijn!
“Een land, waar je als burger niet weet of je meer van vuurwapengevaarlijke criminelen of van de handhavende orde te vrezen hebt. Een land waar de trein vertrekt als-ie wegrijdt, geheel onafhankelijk van enige roosters of planningen. Waar de infrastructuur problematisch en chaotisch is. Waar de bevolking zo arm is dat men met gaten in hun broeken over straat gaat en waar winkelstraten blij zijn als ze de goedkope, in slechte omstandigheden gecreëerde Primark-kleding in hun straatbeeld op kunnen nemen ten einde het arme volk te bewegen om toch maar eens een nieuw stuk kleding te kopen. “
Ik ben stiekem wel benieuwd over welk land dat gaat. Het kan niet Nederland zijn, want dat voldoet minder aan de beschrijving dan ongeveer elk ander land ter wereld.
Dat was mijn idee ook. Japan kan niet, want daar rijden de treinen op tijd. Hebben ze Primark in de VS? Misschien bedoelde de schrijver Walmart. Ja, dat zal het zijn.
Hijs fijn! Maar gewoon “goed weekend” was ook goed geweest.