Hardcore. Uw Jake is een hardcore fanman en dan niet van de soort waarbij u het hartgrondig op het toilet mee met mij over oneens hoeft te gaan zijn. Ook is het niet de variant waarbij u met 14 pillen achter de kiezen door grote hallen stuitert. Nee, het gaat hier over hardcore punk- of metal, zo u wilt. En ik deel dat graag naar demense toe. Regelmatig bezorg ik u op deze plek ook muziek die mij en mijn Smijtbroeders gelukkig maakt.
“Maar, beste Jake” hoor ik u denken, “Wat maakt die harde kern met harde gitaren nou dan toch zo bijzonder, dat jij dat iedere keer door mijn tere trommelvliesjes wil duwen?” Nou, beste retenkoelpersoon: dat ga ik u eens even klip en klaar uitleggen. Hardcore is niet alleen muziek, hardcore is een mentaliteit en levensstijl. Hardcore is liefde, hardcore is leven. Mijn leven.
Er voor elkaar zijn en staan, samen tegen onrecht of de rest met mensen die zich heel erg verbonden voelen. Hardcore mensen zijn wellicht soms wat simpel maar op een enkeling daargelaten hebben ze allemaal het juiste met de mensen voor. Ik ken geen muziekstroming waarbij deze verbondenheid zo groot is als in deze scene. We gaan ruw met elkaar om in de pit (dat is een soort georganiseerde vechtpartij vlak voor het podium) maar de man of vrouw die valt trekken we gebroederzusterlijk overeind. We luisteren naar de bevlogen teksten van de zangers en zangeressen en gooien de frustratie en woede die we voelen op een constructieve manier eruit.
Een belangrijke figuur voor heel erg veel bands was Onno “Cro-mag” Van Ravestijn, op deze dag in 2013 veel te vroeg overleden redacteur van de Aardschok. Menig band zijn bij ondergetekende (en vele andere fans) onder de aandacht gebracht door zijn tomeloze inzet voor de hardcore als muziek. Om aan te geven hoeveel tonen wij u onderstaande clip waarbij zo’n beetje iedereen die er toe doet in de hardcorescene acte de precense is komen geven. Vandaag, drie jaar na zijn dood uitgebracht. Rust in vrede, Onno, je wordt nog elke dag gemist. HCFL.
Over de doden niks dan goeds.
Maar.
Wat een hoop slechte recensies en nonsense interviews heeft hij uitgebraakt. Hij was een liefhebber, maar niet gemaakt voor het vak van journalist.
Ik zal zo ‘Victim in Pain’ eens op de platenspeler gooien en daarna ‘Life of Dreams’.
Echt, ik wil ook bij de redactie. Tering geil baantje. Lekker de hele dag youtube en soundcloud checken…af en toe een koude plop. Een jonko erbij. Waarom niet..het is immers alle dagen feest. Waar kan ik tekenen?
Vergeet niet dat er ook huishoudbeurzen bezocht moeten worden. The horror….