We vervolgen onze Carnavals optocht richting het Midden-Limburgse kutdorp Panningen, heimat van de gebroeders Rene en Ludgard Scheres. Volgens hun website zingen ze zowel in het Limburgs als in het Duits, al vermoeden we dat bovenstaand nummer een hybride gevalletje is want gooi maar in m’n pet. Die ondertiteling schept in dit geval alleen maar meer verwarring. Wat gelijk opvalt is dat het lied, en bijbehorende clip, akelig dicht tegen het Kinderen voor Kinderen-genre aanliggen. Veel kleuren, veel zwaaien, eenvoudig deuntje, en na 3 regels zing je het al mee, als je tenminste de onderliggende taal beheerst, wat die ook mogen zijn. Tekstueel heeft het de diepgang van een pannenkoek: het leven is mooi en we gaan nog niet naar huis. Maar dat Carnavalsmuziek bedoeld is voor mensen die pakweg K3 nog te ingewikkeld vinden is uw eigen conclusie. Dat zult u ons niet horen zeggen. Wij dragen alleen de feiten aan.
Alle Kernafval op een handig rijtje? Klik dan op deze tag!
huuu. Ze hadden het beter Mossel Kieke kunnen noemen. Dan was de clip ook beter geweest denk ik