Wij zijn hier Fan van de Vlaamse metalsensatie Fleddy Melculy. Hardcore punkmetal met een stevige kwinkslag. Al eerder op jouw Retecool interviewden wij hem toen zijn glansrijke zegetocht nog maar in de kinderhoofdjes stond. Wij volgen deze heren nauwlettend daar deze band K3-achtige proporties aan het aannemen is.
Onlangs verscheen de langspeler Helgië. Voor uw redacteur voldoende reden om op 24 september af te reizen naar het pittoreske plaatsje Den Bosch, alwaar in W2 de Neerlandse CD presentatieshow plaats zou vinden. We namen meteen maar even de gelegenheid ten baat om de frontman Jeroen Camerlynck eens even wat kritische vragen te stellen en het bandbier op te drinken. De show zelf was geweldig en we hebben ons uiterste best gedaan om de zaal af te breken! Als u een metalhead bent moet u deze heren live gaan zien. Lachend de circlepit in: waar vindt je dat nu nog?
RC: Ik heb je al eens via de mail geïnterviewd, toen je glansrijke carrière nog niet zo’n vogelvlucht had genomen. Wat is er intussen voor jou echt veranderd?
JC: Dit hele verhaal is eigenlijk veel groter geworden dan we zelf hadden verwacht. Er is als zodanig te weinig tijd om dat allemaal te processen dat ik er eigenlijk nog niet goed bij stil heb gestaan. We zijn eigenlijk gewoon aan het gaan en er is nog niet zoveel veranderd voor de rest, eigenlijk. Als het klaar is zullen we pas tot ons kunnen nemen wat het allemaal met ons gedaan heeft.
RC: Heb je nog wel tijd voor de Fanfaar? Of staat dat even op een laag pitje?
JC: Het was de bedoeling om dit jaar een nieuwe plaat te schrijven voor de Fanfaar om deze dan in maart 2017 op te nemen. We hebben door het Fleddy verhaal alleen niets kunnen schrijven dus dat staat op een laag pitje. Het is al zwaar om de Urbanus en Fanfaar tour te doen en daarnaast ook nog eens de Fleddy shows dus ik denk dat dit nog wel even zal blijven ook.
RC: Moet je hiernaast nog werken bij Apu, of kan je er al van rondkomen?
JC: In combinatie met alles wat ik er naast doe kan er ik er van rondkomen.
RC: Dan ben je echt de eerste band die kan verdienen aan de metal, sinds Metallica dan
JC: (lacht) In België, ja
RC: Daarop voortbordurend: toeren is heel, heel vaak dezelfde nummers spelen en hetzelfde kunstje opvoeren. Wat maakt dat het voor jou nog steeds leuk blijft?
JC: De show is zo opgebouwd dat er van alles kan gebeuren en het altijd leuk is om af te wachten wat de reacties van het publiek zullen zijn.. Het is altijd leuk om te zien hoe ze op ons reageren:. Het is ook een band, of eigenlijk project, waarmee je zoveel richtingen uitkan. Naast de muziek speel je ook met video en andere ongein, zoals jullie dat zouden zeggen. Dat houdt het wel interessant en er zijn nog ideeën genoeg
RC: Vergelijken is eigenlijk te makkelijk, maar desondanks zijn we toch benieuwd waar je tot nu toe de leukste show hebt meegemaakt: thuis of hier tussen de kaasknagers?
JC: Goh, er zijn er twee memorabel. Nee, eigenlijk drie en dan in chronologische volgorde Zwarte Cross bij jullie dat was maf. Wij zijn nog nooit op zo’n festival geweest: het is met niets in België te vergelijken. Dat was supercool. De tent zat stampvol en we hebben een enorm goede respons gehad. Dan twee: Pukkelpop. We moesten op de laatste dag openen. De dag dat iedereen al helemaal kapot is, zeg maar. Toch stond de tent om 12 uur stampvol en die zijn helemaal uit hun dak gegaan. Dat leverde ook heel wat persaandacht op. Ik heb het gevoel dat na Pukkelpop het voor Fleddy helemaal ontploft is. En dan drie: onze releaseshow in Antwerpen in een veel te kleine ruimte, in een oud kantoorpand. Twee uur voor de show hebben we nog vier muren moeten slopen om de ruimte groter te maken. Dat was episch..staan ook filmpjes van online. Het kon op geen betere manier als albumpresentatie: het was letterlijk en figuurlijk het kot afbreken.
RC: Zeg….jouw bandleden met die maskers…. Los van dat ik dacht dat het wel heel erg Iowa 1995 is: die hebben daar goed spijt van gehad van de zomer, of wat?
*Jeroen speelt de vraag door aan bassist Rorschach*:
Ja, dat wel maar het is onderdeel van de show. Het is wel speciaal
JC: Visueel heeft dat iets. Het heeft iets angstaanjagends. Bij bands als Gwar en Slipknot is dat ook cool
RC: Komt het door hun werk voor een grote Belgische bank / overheid / dat ze niet in beeld willen? Of hebben we hier met een stukje publieksbescherming te maken?
JC: Gewoon onderdeel van de show: in België is er niemand die dat doet, ja 50 Foot Combo die hebben we ook nog gezien op Zwarte Cross, trouwens. Los daarvan zijn wij uniek.
RC: Wat maakt jou zo geschikt voor deze functie?
JC: Ik weet dat niet: you tell me. Hmm als we het over puur technisch hebben dan is de muziek die Fleddy maakt is alles wat ik cool vind en graag hoor in metal en hardcore. Ik heb een aantal jaar geleden ontdekt, nadat ik gevraagd was voor een Refused tribute band, dat mijn stem er uitermate geschikt voor is. Maar daarvoor had ik dat nooit gedaan, zo zingen. Ik heb daarnaast ook de afgelopen jaren de nodige training van mijn artistieke vader, Urbanus gehad
RC: Als een van je vrienden jouw beste eigenschap zou mogen omschrijven wat zou dat dan zijn?
JC: Pfff daar vraag je mij wat..vraag het maar aan Sybren (broer)
RC: nee ik vraag het aan jou
JC: Mijn slechtste eigenschap is in ieder geval dat als ik dronken ben dat ik een enorme zaag wordt (vertaling: blijft kletsen en houdt niet meer op –red)
Sybren: hij is betrouwbaar
RC: Ehh…pardon..ik zie net dat ik de vragen door elkaar heb gehaald..dit zijn die voor het job interview voor nieuwe redactieleden..excuus.
We zoeken altijd mensen met humor en een mening dus eh….ahem…goed
Muziek: jullie zijn echt loeistrak, door de humor in je teksten zou je dat haast over het hoofd zien. Uit welk conservatorium komen je bandleden gerold?
JC: Uit de Bijtjes..ken je dat? De Bijtjes is een instelling voor gehandicapte kinderen en daar hebben ze gestudeerd.
RC: Ah! Dat is bij ons de Jostiband!
JC: Ja inderdaad! Dat zijn de fundamentals van onze band.
RC: ja, daar komen de meeste muzikanten die ik ken ook vandaan, zeker in de hardcore-scene.
Wat is je lievelingskleur? En waarom is het zwart?
JC: Ik vind dat zwart mooi met alles gaat, Vooral met zwart. Het kan met alles: zowel in kledij als dat je de muren verft. Wij hebben thuis ook alles in het zwart. Staat ook op onze bandrider. Als we ergens naartoe komen moet de hele kleedkamer zwart zijn, zoals je nu ook kunt zien (gelukkig hadden we zwart aan, want de verf was nog nat –red) We vragen ook een volledige zwarte rode loper. Uitgerold en alles. Als die er niet is dan beginnen we ook gewoon niet. Dat is naast de vijf Thaise hoeren die volledig naakt in de kleedkamer moeten zitten.
RC: naast de zwarte M&M’s zeker?
JC: Ja, op Zwarte Cross hadden ze dat verkeerd begrepen en zaten daar opeens Moldavische hoeren, want het mocht geld kosten. En het is niet voor de seks, hé? Het is omdat onze gitaristen graag kaarten en daarvoor het juiste aantal…wacht…dat klopt niet..ahem
RC: Wat zit jou het meest dwars als men over je band schrijft?
JC: In alle eerlijkheid heb ik mij daar al veel te druk over gemaakt. Niet zozeer over wat ze schrijven maar hoe weinig zelfrelativering sommige mensen hebben. Toch vooral in de hardcore scene. Metal minder maar in de hardcore kan ik mij daar echt druk over maken. Ik denk dan “Kerels, wij kunnen onszelf relativeren want het is niet heel serieus wat wij doen, maar jullie zijn zo hard aan het protesteren tegen iets waar jullie eigenlijk zelf voor staan: Strenght, unity, togetherness, respect. Loyalty wat is het allemaal? Maar als er dan eens een keer een band in de scene een zijstap maakt en iets anders doet of je wordt opgepikt door de mainstream en een succesverhaal dan ben je opeens niet meer ‘echt’. Dan vraag ik mij oprecht af: “Wat is er opeens veranderd?” Dat is hetzelfde wat ze ooit over Sick Of It All eind jaren negentig zeiden. Ik denk dan, luister naar de muziek en geniet ervan en als het je niet bevalt fuck off en luister er niet naar. Dat gebrek aan zelfrelativering kan ik mij enorm over opsmijten (opwinden –red) Soms lees ik dingen waarvan ik denk bwaaah en daarom doen we het er ook om gewoon.
RC: ik ben een hardcore kid (ouwere jongere –red) in hart en nieren en dit is ook een van de redenen waarom ik jullie zo waardeer. Het is namelijk één ding om ergens iets over te zeggen maar een ander om het daadwerkelijk ook uit te voeren.
Wij zijn in Nederland groot geworden met Urbanus. Hij is de reden dat Nederlanders als ze een Vlaming nadoen, dat altijd doen met een poging tot zijn malle stemmetje. Sorry daarvoor. Hoe bevalt het werken met Urbain? Is hij altijd zo lollig of juist een getrainde professional?
JC: Beiden. Hij is echt zo. Er is niets fake aan. Zoals je hem ziet, zo is hij ook.Die heeft iets uitgevonden, de humor waar hij bekend mee is geworden, er is niemand anders die dat doet. Het is helemaal eigen. Maar hij weet heel erg goed waar hij mee bezig is en je kunt hem niet in de maling nemen. Zakelijk ga je daar geen speld tussen krijgen. Het werken met Urbanus, we kennen hem nu ondertussen een jaar of vijf, ik beschouw hem ook als familie. Hij heeft al zoveel gedaan voor mij en voor ons daar zijn geen woorden voor eigenlijk.
RC: Omdat we het ook even A&R technisch over je nieuwe plaat moeten hebben ,anders krijg ik klappen van Ron (promotor-red) wat is jouw favoriete nummer van de plaat?
JC: Dat vind ik een hele moeilijke vraag. Waar het plaatje helemaal klopt, waar ik het meest trots op ben en iedere keer als ik het hoor denk “yes” dat is Feestje In Uw Huisje. Gewoon, daar zit alles in en dan doet een van onze helden doet er ook nog eens op mee (Ross Demon –red)
RC: Welk nummer zouden jullie spelen tijdens de pauze van de Superbowl?
JC: (lacht) Eén noot. Want je mag maar een minuut spelen daar. Was het niet E van Eels die ooit daar een reclametijd had gekocht? Ja, die had echt een enorm bedrag neergeteld voor 1 a 2 seconden reclame en die reclame bestond uit E die Waaahh riep. En dan een beeld van de hoes.
RC: Meneer de Greef en ik willen graag op de volgende plaat helpen met de gangvogels. We brengen ons eigen zaad mee dan. Dat was geen vraag. Meer een suggestie met enige, lichte dwang.
JC: Ja dat is goed, stuur maar een mail. Komt in orde. Je moet een wel stukje rijden en je moet ook kunnen gangvogelen!
RC: We zijn hardcore jongens, wat denk je zelf? Hoge piepstem, toch?
JC: Dat zou wel cool zijn om te doen, gangvocals maar dan met van die heliumstemmetjes. *doet dit even voor* Hmmm….viola, idee voor de volgende plaat! Gangvocals met helium!
RC: Wat is voor jou met Fleddy het hoogst haalbare?
JC: De Glammy. (lacht) Alles wat we tot nu toe gedaan hebben is al veel meer dan we verwacht hadden. Ik weet het niet. Laat maar komen.
RC: En het laagst haalbare?
JC: Het laagst haalbare? Dat bestaat niet..oh wacht! Een sponsordeal van Heineken!
RC: Had jij nog vragen aan mij?
JC: Ja! Waar komt de naam Retecool vandaan?
RC: Onze Grote Leider, wiens Ster Eeuwig Straalt heet Roth van zijn achternaam, Roth klinkt in Rotterdams dialect als snel als Reet. Koppel daaraan een grote voorliefde voor België en met name het plaatsje Reet en zie daar: Retecool was geboren.
JC: Ah, Reet uit de Anale Driehoek van Kontich, Reet en Aartselaar!