Wetenschap, lieve Retecoollezertjes: wat een zegen voor de mensheid is dat! Al die systematische en netjes geordende kennis! 5000 jaar geleden was wetenschap niet veel meer dan stelselmatig waarnemingen in een kleitablet krassen, en daar dan patronen in herkennen. En anno 2016 komt de essentie van Wetenschappelijk Onderzoek precies op hetzelfde neer, al krassen we die data dan in een digitale kleitablet, genaamd Excel.
Deed men 5000 jaar geleden op die manier kennis op van de Kosmos, tegenwoordig kan iedereen met twee hersencellen en een studielening zich wetenschapper noemen en de raarste dingen gaan onderzoeken. Zoals een vijftal studenten van de Universiteit van Kopenhagen die onderzoek deden naar de effecten van scheten in vliegtuigen, en de bevindingen publiceerden in de gezaghebbende New Zealand Medical Journal. Probleemstelling was dat vliegtuigpassagiers die een scheet voelen opkomen de keuze hebben uit twee ongemakken: ofwel de hele vlucht de boel ophouden, ofwel hun medepassagiers ongerief bezorgen. Had de wetenschap daar nou geen antwoord op? Jawel, de wetenschap staat ook hierin haar mannetje en adviseert -na uitvoerig onderzoek- om vliegtuigstoeltjes te voorzien van actieve koolstoffen die de ongewenste luchten neutraliseren, zodat iedereen zijn scheet met een gerust hart de vrije loop kan laten, zonder boze medepassagiers. Iedereen blij, dankzij onze vriend de wetenschap!
Het betreffende artikel biedt overigens terloops een brede inkijk in ander onderzoek naar scheten met zeer uiteenlopende invalshoeken. Zoals twee wetenschappers in Minneapolis, die empirisch-wetenschappelijk onderzoek deden naar de chemische samenstelling van scheten. Empirisch? Dat is toch zoiets als zintuigelijke waarneming? Staken die gasten dan domweg hun neus zammazegge in andermans zaken, ter meerdere eer en glorie van de wetenschappelijke vooruitgang? Nee, zo erg is het nou ook weer niet, maar hun publicatie is wel erg beeldend op dat punt. If I may quote? “Flatus was quantitatively collected via rectal tube from 16 healthy subjects who ingested pinto beans and lactulose to enhance flatus output”. Hoewel deze groep van zestien proefpersonen (6 vrouwen en 10 mannen) allerminst als representatief mag gelden, waagden de onderzoekers zich aan de conclusie dat er een significant verschil is in de chemische samenstelling tussen mannen- en vrouwenscheten. Vrouwenscheten zijn in het algemeen meer geconcentreerder dan mannenscheten, en bevatten hogere concentraties waterstofsulfides, en dus -zo concludeerden men- stinken vrouwenscheten erger dan mannenscheten. De wetenschappers haastten zich om er aan toe te voegen dat mannen “de neiging hebben grotere hoeveelheden uit te stoten”, dus per saldo zou er buiten het laboratorium geen waarneembaar verschil zijn.
Gekke Web, de essentie van Wetenschappelijk Onderzoek komt dezer dagen beslist niet op hetzelfde neer, het is 2016! Zolang je kleitablet maar ‘peer-reviewed’ is heb je al dat omslachtige empirisch onderzoek helemaal niet nodig, je kunt ook gewoon een leuke meta-autoethnografie krassen of zo. Struin bijvoorbeeld eens door de twitterarchieven van @RealPeerReview, de schellen zullen je van de ogen vallen.
oh de Diederik Stapel methode!