Seksistisch BBQ-en: Een Tomahawk Steak van Twee Kilo

U weet, wij van Retecool houden van eten en dan het liefst van lekker eten. Vies eten hebben wij, begrijpelijkerwijs, dan weer niet zo heel veel mee. Vandaar dat ik in deze post de focus ga leggen op lekker eten: Een Tomahawk steak van twee kilo.

Een Tomahawk steak van twee kilo? hoor ik jullie roepen. Ja, een Tomahawk steak van twee kilo. Een Tomahawk steak is eigenlijk een soort lamskoteletje, maar dan niet van zo’n schattig lammetje, maar van een loei van een koei. Dat resulteert er in dat een Tomahawk steak meestal vrij groot is, zoals het onderwerp van deze post: Een tomahawk steak van twee kilo.

Nu zit er aan een beetje tomahawk steak een behoorlijk stuk rib, waardoor het gewicht niet puur in het vlees zit, maar dan nog kun je er van uit gaan dat 80% van het gewicht op gaat aan vlees, heel lekker vlees, gelardeerd door smaakmakend vet. Let op! Dat vet heerst! De immer geroemde ossenhaas is eigenlijk een stukje wijvenbiefstuk. Geen vet, weinig smaak, en zo mals dat je er bijna niet op hoeft te kauwen.

Maar goed, genoeg geneuzeld, tijd om die Tomahawk te bereiden. Er zijn niet veel slagers die een dergelijk stuk vlees zo kant en klaar hebben liggen en bij elke willekeurige supermarkt hoef je het al helemaal niet te proberen. Gelukkig leven we in 2017 en is het tegenwoordig doodsimpel om serieus vlees gewoon online te bestellen. Resultaat: de volgende dag staat de bezorger met een koelbox voor je deur om je lel van een Tomahawk af te leveren. Gemak dient de mens immers. Meer tijd om bier te kantelen.

Het enige probleem van deze methode, is dat je vlees vrijwel zeker bevroren aankomt. Dat betekent dus ook dat je wat tijd moet inruimen om het vlees te laten ontdooien en op kamertemperatuur te laten komen. Maar hey! Dat betekent ook dat je weer meer tijd hebt om nog meer bier te kantelen. Of je kunt de biefstuk kruiden! Dat kan natuurlijk ook. Wij gaan het in ieder geval combineren: tijdens het bier kantelen, maken we een eigen dry rub.

Dat klinkt heel ingewikkeld, zelf een dry rub maken, maar dat is het dus niet. Kwestie van basterdsuiker in een bakje flikkeren en daar doorheen een selectie van de meest heersende kruiden uit je keuken mengen, mits ze maar gedroogd zijn. Over het algemeen zit er in ieder geval paprikapoeder, peper en zout doorheen, maar uiteraard hoort er ook een shitload aan chilipoeder, gedroogde knoflook, komijn en cayennepeper door een beetje dry rub. Ga verder los met bijvoorbeeld mosterdpoeder en oregano. Maakt niet uit, als het maar lekker is en smaak heeft. Nadat je dit goed door elkaar gemengd hebt, jas je het op je vlees. Beetje er in kletsen met de vlakke hand en lekker laten liggen.

Mooi moment om aan de slag te gaan met nog meer smaak: Chimichurri. Deze Argentijnse saus is door zijn overheersende knoflooksmaak eigenlijk gewoon de eindbaas der bbq-sauzen. Zelfs een opgewarmde baksteen maak je nog lekker met goeie Chimichurri. Ook deze saus kopen we niet in een potje, maar gaan we zelf maken. En ook deze keer is het niet echt vreselijk moelijk. gewoon een kwestie van de juiste verse ingrediënten kopen, deze fijnmalen met een vijzel of een keukenmachine en je bent klaar. Zie: een beetje serieus koken is niet echt rocket science.

Mooi moment om de bbq aan te jassen. En dan niet een gasbbq, want dan kan je het vlees net zo goed op je gasfornuis klaarmaken. Bbq-en doe je op briketten of houtskool. Enige nadeel van houtskool is dat het wat sneller afkoelt dan briketten. Vandaar dat we met briketten aan de slag gaan. Een tomahawk is een behoorlijk dik stuk vlees, dus het moet iets langer dan normaal op het vuur liggen om er zeker van te zijn dat je het doodroostert. Tijdens het aansteken van de bbq zijn er uiteraard genoeg momenten om bier te kantelen, want er is geen haast bij geboden.

Het is overigens wel heel belangrijk om de bbq goed warm te laten worden. Van gestoofd of gekookt vlees is nog nooit iemand blij geworden. Neem dus de tijd en draai vervolgens op je gemak een fijn wijntje open. Bier is prima tijdens de voorbereiding, maar bij een stuk dood rood vlees van bijna twee kilo hoort een serieus glas rode wijn. Laat ook deze wijn eventjes op temperatuur komen, want te koude wijn (ook wit) zuigt. De enige wijn die je ijskoud kunt drinken is rosé (om de matige smaak te maskeren) en dat doen we nu dus even niet.

Goed, is de bbq inmiddels een beetje op temperatuur? Dan is het juiste moment aangebroken om het vlees er op te gooien. Als het vlees er eenmaal op ligt, moet je er eigenlijk gewoon een tijdje met je tengels van af blijven. Klep dicht, en beginnen met de wijn. Vlees moet ook op de bbq rusten. Zodra één kant klaar is, gewoon omdraaien en klep dicht en wijn drinken. Jas er na een tijdje een kerntemperatuurmeter in en zorg dat je vlees niet te ver doorgaart. Hier zie je een aardig lijstje met temperaturen, hoewel ik overal minimaal 5 graden van af zou halen. Ik heb mijn vlees liever iets minder doorgeslagen.

Nadat het vlees van binnen op temperatuur is, kan je het er voorzichtig afhalen. Probeer dit met een Tomahawk steak van twee kilo niet met een bbq-knijper, maar pak gewoon met een overhandschoen de Tomahawk bij het bot van de bbq.

Vervolgens pak je het vlees in een oude krant om het nog een minuut of 5 tot 10 te laten rusten. Hierdoor gaart het langzaam naar de gewenste temperatuur en zal je ook zien dat bij het aansnijden van het vlees er veel minder sap uitloopt.

Nu is het even opletten geblazen. Want het kan zomaar dat je wijn op is. Mits je niet te wijnig weinig flessen hebt ingeslagen, draai je dus nu eerst een nieuwe fles open. Vervolgens ontdoe je de Tomahawk steak van de oude kranten, legt deze op een behoorlijk formaat snijplank, liefst met lekranden, want er gaat sowieso toch nog wat vocht uit lopen. Nu pak je een scherp mes, jast het bot er in één beweging af en snijdt van het vlees in plakken van ongeveer een centimeter dik. Chimichurri er op en genieten maar!