Sinterklaas, wie kent ‘m niet

S
interklaas, wie kent hem niet. Deze retorische vraag wordt al sinds jaar en dag gesteld in het enige Sinterklaasliedje voor volwassenen door de boys van Het Goede Doel. ‘Sinterklaas, Sinterklaas, en natuurlijk Zwarte Piet.’ Nostalgie. Maar. Dit is éigenlijk een retevaag nummer en het heeft (net als alle andere Sinterklaasliedjes) een onwaarschijnlijk stomme tekst. Hoezo? Lees maar mee. Oh, je kent alleen het refrein! Dan zéker verder lezen.

Met Paas

‘Met Paas denk ik aan Sinterklaas en stuur ik hem een kaart.’ Hier gaat ’t al meteen mis. ‘Met Paas’ is helemaal geen Nederlands natuurlijk, maar omdat de Henken een metrum in hun hoofd hadden dat anders na de eerste twee woorden al naar de zak van Sinterklaas zou zijn, werd het ‘Met Paas’. Soit. We gaan verder. ‘Ik schrijf ‘m hoe het met me gaat en groet gelijk z’n paard.’ Dit is nog vrij neutraal, maar in de volgende zin slaat de sfeer om: ‘Ik maak een soort van grapje over de zak van Zwarte Piet (Dubbelzinnigheid, altijd leuk, hoewel het liedje toch echt ‘deeeee zak van Sinterklaas’ heet…), maar Sint heeft ’t dan blijkbaar druk, want antwoord krijg ik niet.’ Hoor je de verontwaardiging over het uitblijven van antwoord en het mild cynische ‘Sint heeft ’t dan blijkbaar druk’? Dat is als tegenwoordig twee blauwe vinkjes zien, maar geen reactie krijgen en dan voor jezelf maar invullen dat degene die je geappt had het wel druk zal hebben. (Ook al weet je donders goed dat dat volslagen bullshit is.)

Op vakantie

‘Wanneer ik op vakantie ga en toch in Spanje ben,
dan rij ik even bij ze langs omda’k ze heel goed ken.
Helaas, helaas is Sint nooit thuis, heel soms ’n Zwarte Piet,
die trouwens in z’n vrije tijd opvallend bleekjes ziet.’

Arme Henk krijgt Sinterklaas, die hij heel goed beweert te kennen, helemaal nooit te zien! Wat een teleurstelling. Geen antwoord op z’n kaart met een dubbelzinnig grapje en dan istie ook nog eens nooit thuis. Wat een hork, die Sint. Gauw naar het refrein!

Wie kent ‘m niet

‘Sinterklaas, wie kent ‘m niet. Sinterklaas, Sinterklaas en natuurlijk Zwarte Piet.’ Ik durf er wel veertien netjes met van die chocolademunten op te zetten dat de meeste mensen alleen het refrein kunnen meezingen. Het is een uitstekende oorwurm, dit refrein, want hij blijft hangen als een baas.
Nu komt het derde couplet en het is duidelijk dat Henk en Henk toen echt geen flauw idee meer hadden hoe het liedje verder moest.

‘Elk jaar op 5 december krijg ik al een kleur.
Ik weet wat me te wachten staat: een schimmel voor de deur.
Ik heb wat drank in huis gehaald, ontvang ze met een lied,
maar ’t ene jaar drinken ze wel, en ’t jaar daarop weer niet.’

Volgens mij waren de Henks tijdens het schrijven van dit nummer allebei katjelam. Ik zie dat dan ook meteen voor me, ken je dat? Die twee kerels van dik in de dertig met een mooie set lege bruine pretpalen om zich heen, schrijfblokje en blauwe Bic op schoot…

Pepernoten

“Komt ie, Henk… Ik heb ‘m! *zingt* Mar-se-pein… en dan gewoon vier keer ‘pepernoten’!”
“Pepernoten?”
“Ja, die horen toch bij Sinterklaas? *zingt* Pepernoten, pepernoten, pepernoten, pepernoten. Hahaha! Komt goed, komen we mee weg.”
“Jezus, Henk, briljant. Haha! Doen we ook speculaas en, eh… suikergoed met die pepernoten, lekker, hahaha!”
“En taai-taai!”
“Taai, taai, taai-taai-taai-taai, whahaha! Jij nog ’n biertje?”

Ik weet het zeker. Zo is het gegaan. Ze hadden ergens na de pepernotendiscussie nog wel een melancholisch momentje toen Henk schreef: ‘De beste vrienden van ons allemaal, voor altijd en eeuwig, altijd en eeuwig, altijd en eeuwig’. (Hoe hadden ze kunnen weten dat het nog maar een jaar of 25 zou zijn?) Hierna ging het echt bergafwaarts, bierwise, denk ik, want de inspiratie was duidelijk opperdepop. Dat merk je aan het laatste couplet, want die is gewoon weer hetzelfde als de allereerste. Lui, hoor. Maar het heeft gewerkt, 29 jaar later komt hij nog steeds op de radio.

Fade-out

Het nummer eindigt na nog vier keer het refrein in een echte eighties fade-out.
Eigenlijk mag het niet meer, hè, deze tekst. Zwárte Piet mag niet meer, dus ook niet in een liedje! We gooien dit retevage nummer dus gewoon op de stapel andere verbannen meuk, waar de jodekoeken en negerzoenen ook liggen te verpieteren. Of we gaan, en dat is misschien een meer voor de hand liggend idee, de tekst aanpassen. Jij mag kiezen: a, b of c

A) ‘Sinterklaas, wie kent ‘m niet. Sinterklaas, Sinterklaas en natuurlijk ook een Piet.’
B) ‘Sinterklaas, wie kent ‘m niet. Sinterklaas, Sinterklaas, maar natuurlijk niet meer Piet.’
C) ‘Sinterklaas, wie kent ‘m niet. Sinterklaas, Sinterklaas, daarom zingen we dit lied.’

*fade-out*