Ja lieve vlakschermkindertjes, het heeft meneer Reet behaagd om een klein stukje plek in te ruimen op zijn retecool voor meer juridisch geleuter van ondergetekende. Onder de treffende titel “Mr Berend door de juridische wereld” zal ik de komende tijd op onregelmatige basis opmerkelijke uitspraken bespreken.
We trappen af met een bijstandszaakje. Dat valt tegenwoordig onder de Participatiewet en in beginsel krijg je het gratisgeld alleen als er geen andere oplossing is, bij eventuele inkomsten wordt er gekort en je moet alles aan de gemeente vertellen wat relevant kan zijn. Zelfs als ze er niet om vragen, dus er wordt voor die knakenpoet een zekere pro-activiteit verwacht.
Op zich prima, want je krijgt geld, lastige is dat het veel schrijnende gevallen oplevert van mensen met een enorm onbenut ontwikkelingspotentieel die het simpelweg niet begrijpen, geen kwade wil tentoonspreiden maar het gewoon niet snappen, fouten maken en daar hard voor afgestraft worden. Vandaag kijken we naar een case waarin de gemeente de aanvraag afwijst en op goede gronden. Niet raar zul je denken.
We kijken echter naar eentje die wel zo absurd is dat er op meerdere schermen in de bunker koffie zat. Het gaat hier om een dame die dus verzocht om bijstand. Ze deed dat in november 2016, nadat ze in september 2016 op dat adres binnen de gemeente was komen wonen. Binnen twee weken na haar aanvraag zit de dame bij de gemeente voor een bakkie slootwater en voor het verstrekken van wat inlichtingen, want de gemeente heeft twijfels bij of mevrouw wel op het adres dat ze opgaf woonachtig is.
Je kaak zal op de grond kletteren als je leest hoe het gesprek zich ontwikkelt. Zelfs Koefnoen zou dit “te absurd” vinden voor een sketch. Uit de titel had u al iets meegekregen, maar hieronder een stuk citaat uit het verslag van het gesprek en HIERR de uitspraak.
“Klantmanager heeft google maps opgestart en de woning aan de [adres] te [woonplaats] getoond. Het betreft een rijtjes woning. Blh is gevraagd om aan te wijzen op de computer om welke woning het gaat. Na enig twijfelen wees blh een woning aan. Klantmanager heeft ingezoomd op de computer en gevraagd welke voordeur blh. Gebruikt als zij de woning binnengaat. Blh. wees huisnummer [huisnummer] aan waarop rapporteur blh. daarmee confronteerde. Blh. zei vervolgens: “dan moet het de andere deur zijn”. Blh deelde mee, dat zij het niet precies weet. Rapporteur merkt nog op dat de voortuinen van de woningen aanmerkelijk verschillend van aard zijn. Huisnummer [huisnummer] heeft een begroeide voortuin terwijl nummer [huisnummer] een pleintje met een perkje in het midden bevat.”
“Op de vraag waar de badkamer is, deelde blh mee, dat zij bh maat 80 heeft en elke maand op de 7de van de maand ongesteld wordt en naar de badkamer gaat om te poepen.”
Tsja… “nog te stom om te poepen” gaat voor deze dame kennelijk niet op. Maar ze komt wel een heel eind in de richting. Als je probeert een wit voetje bij de ambtenaren te halen is dit geen slimme opmerking. Of ben ik nu ook een racist?
Ligt het aan mij of is die Rapporteur zijn geschiktheid voor de Stasi aan het bewijzen? WTF heb jij ermee te maken in wat voor bed ik lig? Wil je soms ook weten hoe vaak ik moet poepen? Dat zouden zomaar dingen kunnen zijn die in mij opkomen bij die vragen. Als je wil weten of die vrouw daar woont, dan ga je gewoon een keer bij dat huis langs (en desnoods een keer of vijf, als ze er de eerste vier keer niet is). En als je bang bent dat die vrouw twee uitkeringen probeert te ritselen, kun je ook gewoon gebruik maken van alle gekoppelde databases van alle gemeentes om te kijken of ze al ergens anders een uitkering krijgt.
Dit is dus typisch zo’n uitvloeisel van de “decentralisatie”. Je gaat dingen die je beter landelijk regelt bij gemeentes leggen en draait vervolgens de kraan dicht, zodat incompetente gemeenteambtenaren, die niet goed gebruik weten te maken van de middelen die ze ter beschikking hebben, aan Stasipraktijken gaan doen om het aantal uitkeringen dat ze moeten betalen te kunnen drukken.
Het begint bij een wantrouwen vermoedelijk op basis van het adres en andere bewoners daar, dus in plaats van (invasief op de privacy) als eerste onderzoek ter plaatse te gaan doen nodigen ze mevrouw om het even te bespreken. Dat is de gebruikelijke route. Doel is dan te verifieren of mevrouw daar echt woont.
In 90% van de situaties kan met een goed gesprek de kou uit de lucht zijn.
Iemand die 10 x niet thuis is, kan daar nog steeds wonen maar door werk/studie/sociaal leven/etc oprecht er 10 x niet was, wat weer voor een nader gesprek zorgt om -dat- te verklaren.
Dus, ze willen even wat verduidelijking hebben. Maar iemand die in een gesprek niet kan aangeven waar ze woont en waar de voordeur is (waar ze toch een paar keer per week doorheen moet komen) zorgt ervoor dat ze op basis van het al aanwezige wantrouwen verder gaan porren, “hoe ziet je huis eruit”, “wat staat er in je slaapkamer”. Blijkbaar heeft dat mokkel echt geen flauw idee omdat ze er niet woont en misschien 1 of 2 x geweest is, waarmee ze geen recht heeft op die bijstand. Je kunt je afvragen of ze niet na de fout ten aanzien van de voordeur en het gebrek aan kennis over de benedenverdieping het af hadden moeten kappen, maar je verwacht ook niet dat het ZO absurd het bos ingaat.
Er werd hier op de redactie al geroepen dat we de onderliggende stukken eens op moesten wobben, de vraag is in hoeverre niet vrijwel alles zwartgelakt gaat worden vanwege de privacy en het vooral een zinloze exercitie blijkt om het op te vragen.
“Iemand die 10 x niet thuis is, kan daar nog steeds wonen maar door werk/studie/sociaal leven/etc oprecht er 10 x niet was”
Iemand met een uitkering mag helemaal niet werken of studeren (en ten aanzien van sociaal leven en etc. gelden ook beperkingen). Bovendien stellen ze vragen die hen, om alles te verifiëren, verplichten alsnog bij haar langs te gaan.
“iemand die in een gesprek niet kan aangeven waar ze woont en waar de voordeur is”
Op google maps, waar vaak een foto staat van de situatie jaren geleden. Toen ik er pas woonde zou ik bv. de voordeur van mijn vorige adres ook verkeerd aangewezen hebben, omdat het voortuintje inmiddels vervangen was door een pleintje (en de huisnummers vanaf de straat niet leesbaar zijn).
Daarnaast, zoals gezegd, als er een vermoeden was van uitkeringsfraude, hadden ze dat met wat er inmiddels dankzij allerlei privacyopheffingen mag, makkelijk één en ander kunnen natrekken.
“je verwacht ook niet dat het ZO absurd het bos ingaat”
Nogmaals, als je vragen over de slaapkamer gaat stellen, dan trek je het zelf ZO absurd het bos in. Maar blijkbaar wordt hier niet als het probleem met deze casus ervaren.
“Bovendien stellen ze vragen die hen, om alles te verifiëren, verplichten alsnog bij haar langs te gaan.”
Nee dat hoeft niet. Ze mogen op basis van hun indruk in het gesprek besluiten dat het voldoende is. Zo worden veel WMO zaken aan de keukentafel besproken zonder dat er een dokter een rapport hoeft te schrijven, simpelweg omdat “het wel te zien is dat X”.
“Nogmaals, als je vragen over de slaapkamer gaat stellen, dan trek je het zelf ZO absurd het bos in.”
Het doel is bepalen of ze er echt woont. Ze kan het huis van buiten niet beschrijven noch aanwijzen (ongeacht hoe actueel de Google maps is), ze weet niet hoe de benedenverdieping er uitziet, heeft geen idee waar de keuken is, of die naast de voordeur zit of aan de achterkant, kan de lokatie van haar slaapkamer niet geven in het huis, etc.
Als de slaapkamer de eerste vraag was geweest was dat absurd geweest, dit is een serie van vragen die iedere keer iets anders belicht in de hoop dat ze iets inhoudelijks over haar eigen woning kan vertellen. Wat mij betreft hadden ze inderdaad na de benedenverdieping kunnen stoppen en d’r huiswaarts kunnen sturen (naar waar ze dan ook echt woonde) en de aanvraag afwijzen. Ik kan me ook heel goed voorstellen dat de ambtenaar met open bek denkt “hoe ver gaat dit gezwam”.
En zoals al aangegeven, grote kans dat we niet eens naar het hele verslag kijken. De vraag is of dat dus op grond van de Wob aangeleverd gaat worden, want discussie levert dit onderdeel nu al op.
Het kan overigens zijn dat dit gesprek een “moetje” was om het onderzoek af te sluiten omdat ze op basis van alle databases allang wisten dat het niet klopte, maar ze nu hoor en wederhoor wensten te doen. Ook dat moet blijken uit het procesdossier zelf.
Ze mogen op basis van hun indruk in het gesprek besluiten dat het voldoende is.
Goh, en dat doet geen enkel alarmbelletje bij je rinkelen?
Ik wilde een lang verhaal gaan typen, maar: ja, het ligt aan jou.
Verder heb ik “BH maat 80”, “7e van de maand” en “poepen” ingevuld in mijn I Ching calculator en het resultaat was “snake” en “dragon”. Oftewel, vergeet die uitkering maar…
Master Berend for president!
Ik snap niks van dit topic. Is Berend een kleine bot?
De recentste toevoeging aan het redactieteam.
Ah, nog een bot dus. Fucking skynet wordt het hiero ondertussen.
Beetje botte opmerking hoor.
Berend Botje om precies te zijn.
Ik herken zijn signature in an instance. Hans Olo is kwetsman. Ik dacht dat hij opgerot was? *nothing to see here people, browse on*
Sniff… ruik ik hier weer een losgeslagen alter-egootje van Ketsman?? sniff
Oh, daar hebben we die compulsief obsessieve gast ook weer. Met z’n club van veo-Einsteins. Ketsman onder je bed.
Ik dacht dat jij het hier niet meer leuk vond? Dat is pas ultimate OCD. Ps: Je boft maar dat ze in die isoleercel wifi hebben tegenwoordig!
In tegenstelling tot wat jij denkt, het interesseert niemand een hol wat jij ‘dacht’. Ik ben een prominent lid van die groep.
Ik breng op zondag ook folders rond van de ‘geef geen hol om wat jij denkt awareness vereniging’.