Negen van de tien keer als je ziek bent, zegt je vriendin, vrouwmens of schoonmaakster, dat mannen altijd zo zielig doen als ze maar iets voelen en noemen je vervolgens kleinzerig, alsof jij je nog niet klote genoeg voelde. Het punt is alleen dat wij mannen helemaal niet kleinzerig zijn.
Wij gaan pas piepen als het echt helemaal goed mis is en wij de dood in de ogen kijken. Als wij niet meer weten hoe we bij een dokter moeten komen. Omdat vrouwmensen totaal andere wezens zijn dan wij mannen, heeft IWIH zich eens wat verdiept in de overeenkomsten tussen mannen en vrouwmensen. En wat blijkt? Vrouwen zijn stukken kleinzeriger dan mannen.
Als een vrouw een voortplantingscel verliest, dan is het dagenlang lijden en last. Chocolade, driftbuien, jankbuien, buikpijn en ga zo maar door. Het is ook iedere maand echt weer erger dan die keer daarvoor. Wij mannen echter lozen miljoenen voortplantingscellen per keer, vaak ook nog eens vrijwillig en wij vallen daarna zonder al te veel te mopperen rustig in slaap.
Als we dan die ene voortplantingscel met al het bijbehorende gejank en geklaag van de vrouwmens zetten tegenover die miljoenen voortplantingscellen van ons mannen, dan kan IWIH niet anders dan concluderen dat het juist de vrouwmens is die overdreven kleinzerig doet bij het minste of geringste. Dus mocht jij je nog een keer beroerd voelen, dan hoef je daar geen schuldgevoel meer over te hebben, wetende dat zij bij het volgende eitje weer moord en brand zal schreeuwen.
Ah, Harenman, zeker nog nooit een baby uit je buik geperst? Zeg maar zoiets als een bak pils. Maar dan uit een gaatje ter grootte van het afvoerputje.
Ik zou wel willen, maar die voortplantingscellen van de vrouwmens kunnen nu eenmaal niet zover zwemmen.
Hangt er natuurlijk vanaf hoe die bak pils eruit moet komen, inclusief kratje of alleen het vloeibare spul….