Heeft iedereen de trailer van de nieuwste Pixarfilm Inside Out al gezien? Zo nee, dan nu echt heel erg snel kijken. Hierboven staat de officiële trailer en hier kun je nog een officiële trailer bekijken (meer materiaal op het Pixar-youtubechannel).
Echt, ook deze Pixar-creatie heerst weer zo ongelofelijk hard (als we op de trailers af moeten gaan), dat het bijna pijn doet. En wees eerlijk, vrijwel elke Pixar-film doet dat. Denk aan UP!, De Toy Story reeks, Cars en Cars 2, Wall-E, Ratatouille, The Incredibles, Monsters Inc, Finding Nemo en ga zo maar door. Ook de shorts van Pixar zijn briljant. Hoe komt dat? Wat doet Pixar nou precies zo goed, dat bijvoorbeeld Dreamworks Animation keer op keer fout doet. Kung Fu Panda, Shrek, Madagascar, Bee Movie en ook Over the Hedge zijn allemaal best aardige animatiefilms, maar niet meer dan dat. De karakters zijn het net niet, de kleuren zijn meh en de verhaallijn is ook niet briljant. Dan doet Blue Sky Studios, van de Ice Age serie, het een stuk beter. Blue Sky had namelijk geen ongelimiteerd budget (hoewel onderdeel van Fox) voor de eerste Ice Age film, maar zette destijds wel een kneiter van een animatie op het witte doek. Dus mijn vraag aan jullie is: Waarom lukt het Pixar elke keer wel en hobbelt Dreamworks daar als een soort SBS6 achteraan. U kunt los in de reacties.
Ik weet het niet, maar heb je de documentaire Pixar Story (http://www.imdb.com/title/tt1059955/) wel gezien? Dat verklaart wel iets.
How to train your dragon 1 en 2 waren ook wel gaaf.
Maar het verschil is wel dat het verhaal niet zo veel laagjes heeft. De mensen en dieren bewegen wel goed, maar op cruciale momenten blijken ze een kracht of eigenschap te hebben die in alle voorafgaande scenes niet is aangekondigd. Dat is erg anders in bijvoorbeeld Up. Niemand wint op bijzondere krachten.
In Dreamworksfilms zijn de scheidingen tussen goed en slecht ook veel harder. Zo wordt de moeder van de hoofdpersoon aangekondigd als gevaarlijk, maar zij blijkt lief. En de vader is een lomperik, die zijn zoontje een watje vindt, maar ook dat keert snel om.
Bij Pixarfilms zit dat veel complexer in elkaar. De man in Up, bijvoorbeeld, is een oude knorrepot waar je je aan kan ergeren, maar je kent zijn verhaal, dus heb je sympathie voor zijn manier van doen. En het jongetje is eigenlijk een ongeremde irritante hebbert, maar hee, het is ook maar een jochie zonder enige levenservaring. De honden kunnen praten, maar de elektronica daartoe valt makkelijk uit, en dan zijn ze weer gewoon hond. Niemand in Pixarfilms is 100% goed of 100% slecht. Net echt.
Kortommo: In dreamworksfilms overwinnen de helden bizarre situaties dankzij bijzondere, ONVERMOEDE krachten. In Pixarfilms overwinnen gewone karakters bijzondere situaties, doordat die situaties zich op wonderlijke wijze ontvouwen, ONDANKS wat de hoofdrolspelers allemaal proberen te bereiken. Bewijs: in Up land het huis bij toeval op de droomplek van de vrouw van de mannelijke oude hoofdrolspeler, zonder dat iemand daar weet van heeft. En dat is gewoon zoals het echte leven ook gaat.
Volgens mij omdat Pixar véél en véél meer menselijke of mensachtige hoofdrolspelers heeft dan Dreamworks. Daarnaast hebben de niet menselijke karakters bij Pixar meer menselijke vormen dan bij Dreamworks, Bij hun is een leeuw een leeuw, bij Pixar zou dat een leeuw met het gezicht van Danny Devito zijn. Kortom: Pixar is veel herkenbaarder, want makkelijker mee te identificeren.
Op een gegeven moment zijn die verhaaltjes en vooral de figuurtjes van de Pixar films wel uitwisselbaar hoor. Zo zag ik laatst Big Hero 6, wat zeker wel vermakelijk was, maar het had net zo goed de zoveelste Toy Story kunnen zijn, of een nieuwe Incredibles… Bij tekenfilms heb je nou juist de vrijheid om je karakters er uit te laten zien zoals je wilt, en dan zijn bij alle Pixar films alle mensen gewoon hetzelfde. Jammer toch, ik bedoel, Storm lijkt ook niet op De Generaal, Guust Flater, Franka, Ravian of op Asterix…
Heeft iemand misschien Osmosis Jones gezien? Een echte tekenfilm, jawel, zwaar ondergewaardeerd als je het mij vraagt. Is eigenlijk net zoiets als dit Inside Out hier, een soort ‘Il était une fois… la Vie’, beter bekend onder de Nederlandse titel… 🙂
En oja, Over the Hedge is beslist géén best aardige tekenfilm!!! Wat een ongelofelijk misbaksel, wat een kutzooi, wat een zak met walmende gorillastront! Ik zou bijna zweren dat ik nog liever een hele cd van Kane beluister dan nog een keer naar Over the Hedge zou moeten kijken, al was het maar omdat de cd in elk geval minder lang duurt!!! Bwoaaaahh kotserdekots!!!
httyd vond ik inderdaad erg leuk! Leuker dan Big Hero 6, bijvoorbeeld…