Vretecool: Dreistern Shaslick van de Appie

Al wandelend door een willekeurig filiaal van de welbekende Zaanse grootgrutter deed mijn hart een klein sprongetje bij het zien van een nieuw item dat is toegevoegd aan het KK (nee nee nee, dat is een afkorting voor kant en klaar) assortiment.

Want na een aantal jaar veldwerk voor uw geliefde Vretecool was ik wel een beetje door het aanbod heen van deze supermarkt. Groot was mijn vreugde dan ook toen het uitermate vrolijke karton van Dreistern Shaslick mijn toelachte! En kijk nou toch eens wat er op de verpakking staat! “De lekkere schotel voor de snelle honger” BAM! Meer Vretecool gaat het niet worden! Want we hoeven zelfs niet eens de verpakking om te draaien voor hoe deze lekkere schotel te bereiden, het staat namelijk al op de enorm vrolijke voorkant van de verpakking: Magnetron schaal (is dat niet één woord?). 2,5 minuten op 600 Watt. En dan heb je dus zomaar 280 gram shaslick, of was het nou sjasliek? Nou ja, in ieder geval 280 gram aangebraden vlees met paprika en ui! Alleen dat stukje van honger hè, dat is niet zo heel erg inclusief. Wij hebben namelijk trek. In Afrika, daar hebben ze pas honger!

WAT! EEN! FEEST! Want laten wij bij Vretecool nou net toevallig enorm gek zijn op aangebraden vlees! En als het om aangebraden vlees gaat geldt er eigenlijk maar één wet: MEER! IS! ALTIJD! BETER! Dus 280 gram steent de magnetron schaal uit. Voor de zekerheid toch maar even de verpakking omgedraaid om te lezen waar die 280 gram nou precies uit bestaat: 30% Varkensvlees en 70% pittige saus met paprika en uien. Hmmm, dat is dus 84% gebraden varkensvlees. Dat kunnen we niet echt MEER! IS! ALTIJD! BETER! noemen hè. Geluk bij een ongeluk zit er geen spies bij, want die zou ongetwijfeld nog meer van het gewicht aan gebraden varkensvlees snoepen.

Op deze achterkant staat overigens ook een toch wat uitgebreidere handleiding hoe deze vleessoep te bereiden: “Magnetron: voor verwarmen de kartonnen omslag verwijderen. Folie op meerdere plaatsen inprikken en bij ca. 600 Watt ca. 2,5 minuten verwarmen. Folie voorzichtig verwijderen, omroeren, opdienen en eet smakelijk!. Schaal niet in de oven verwarmen.” In dik gedrukte letters nog wel, speciaal voor de pannenkoeken bij wie het niet duidelijk is dat een plastic bakje het niet goed doet in een oven van 220 graden Celsius.

Tijd om aan de slag te gaan: Vrolijk feestkarton verwijderen, folie inprikken, bakje in de magnetron blaffen en nuken maar! Nu maar hopen dat we straks een plastic schaaltje hebben met lekker aangebraden varkensvlees zoals op de foto van de kartonnen feestverpakking. Het valt overigens mee dat de boel deze keer niet enkel naar tomatensoep ruikt, maar naar een kruidige goulash. Daar lijkt het bij het verwijderen van het folietje dan ook op. Niet op aangebraden stukjes varkensvlees zonder spies, niet op sjasliek, maar op een bak hergebruikte goulash. Een niet nader te noemen redactielid werd daar, in tegenstelling tot ondergetekende, enorm blij van. Maar hij schrijft deze review niet, dat doe ik. Als we volgende keer bewust een Hongaars gerecht te reviewen hebben, roepen we hem er weer bij.

Ergens had het stukje “omroeren” in de handleiding voor praktisch opgeleiden al een soort weggevertje over de staat van deze bak shaslick moeten zijn. Omroeren? Het is toch geen soep? Nou, denk nog een keer, want dat is het wel. Een soort goulashsoep. En dat stond niet op de verpakking, goulash. Want als we wikipedia er even bijpakken zien we dat Sjasliek (ja, anders geschreven, maar in principe toch hetzelfde gerecht) er toch anders uit hoort te zien: “Sjasliek (Russisch: шашлык, sjasjlyk, Turks: şiş kebabı) is een gerecht bestaande uit gemarineerde, gegrilde of geroosterde stukken vlees”. BAM! Gegrilde of geroosterde stukken vlees, geen ingedikte stoofpot.

Ernstig teleurgesteld in de verneukeratieve marketingstrategie van de Zaanse grootgrutter, maar ook in die van de Duitse fabrikant Dreistern Konserven gaan we toch maar aanstalten maken om deze meuk in onze kauwla te schuiven. Dat is immer de gedachte achter Vretecool: KK voedsel testen, zodat jullie het niet (of wel, kijk maar) hoeven te doen. Eerst goed omroeren, zoals staat aangegeven in de handleiding voor praktisch opgeleiden. En blazen, dat staat er dan weer niet bij, want het spul is echt hoerig heet als het na 2,5 minuten nuken uit de magnetron komt. Ook al staat er een koude plop naast, in een mond vol verhemelte-lamellen hebben we hier op de Vretecool-redactie weinig zin.

Maar wat schetst onze verbazing: Ondanks dat het geen ruk met sjasliek te maken heeft, is dit eigenlijk gewoon prima binnen te houden! Het beetje vlees dat er in zit valt uit elkaar van malsheid en de saus is inderdaad lekker pittig. Niet smaakpapillenverschroeiend heet, maar gewoon lekker pittig. Een bakje rijst of wat aardappels erbij en je hebt nog best een fatsoenlijk tussendoortje. Oké, er zit wat veel zout in (1,6%), maar we hebben erger meegemaakt.

Ik wil dit bakje oppiepvlees met het grootste plezier finaal de grond in schrijven, maar dit is gewoon best lekker. Na een avond bier tanken, dat wel. Want probeer dit niet je eerste dinner date voor te zetten, want dat wordt gegarandeerd niet neuken, zeker niet wanneer je het in het plastic nuke-bakje opdient. Maar na een avond pijpjes pils weggekanteld te hebben is dit zeer fatsoenlijk dronkenmansvoer. Geen sjasliek, geen geroosterd vlees, maar een soort Hongaarse versie van een broodje shoarma dat je om 5 uur ’s ochtends naar binnen zit te harken na een nacht in de kroeg: Vlees met te veel saus, maar wel puik binnen te houden.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.