Vretecool: Hongaarse Goulash van Bicro

In de categorie “Pomodori-tomaten” vandaag een verhandeling over Hongaarse Goulash. Want we hebben weer een Bicro-blik gescoord. En zoals vaste lezers inmiddels weten staat Bicro over het algemeen niet bekend om haar smaakvolle gerechten. Perfect voor Vretecool dus.

Nu is Goulash het nationale gerecht van Hongarije, dus de toevoeging “Hongaarse” op het blik lijkt ons overbodig. Wat minstens zo merkwaardig is dat er op het blik staat dat het om een mediterraan stoofpotje gaat. Ik was op school behoorlijk goed in aardrijkskunde, maar dat Hongarije aan de Middellandse zee ligt is volledig aan mij voorbij gegaan. Je ziet, Vretecool is er niet om je te waarschuwen, maar ook om je topografische kennis bij te spijkeren. Gyurka schreeuwt hier overigens net door de redactiebunker dat zonder het Verdrag van Trianon er wel degelijk een Hongaarse haven aan de Adriatische zee had gelegen. Ja, en als Hitler de Tweede Wereldoorlog had gewonnen, was bier en vlees hier in Nederland aanzienlijk goedkoper en konden we overal hard rijden. Is ook niet zo.

Dus, Hongaars Mediterraan Stoofpotje vandaag op jullie Vretecool. We gaan gelijk door met merkwaardige wetenswaardigheden die we op het Bicro blik kunnen vinden. Goulash is namelijk geen stoofpotje, maar een goed gevulde soep. Wat Bicro bedoelt met Goulash heet eigenlijk Pörkölt. En uit eigen ervaring kan ik vertellen dat Pörkölt echt kneiter lekker is. Zeker wanneer je het op een warme zomerdag met een grote pot koud bier aan het Balaton naar binnen zit te harken. Bicro raadt aan om het met friet te eten, maar dat is een extra handeling en dus niet makkelijk en snel. Hier gaat de inhoud van het blik regelrecht in de Creuset stoofpan. Flepz heeft gisteren al een blik genuked, dus vandaag doen we het op de ouderwetsche manier.

Geheel in het kader van makkelijk en snel is het blik met een lipje in no time opengetrokken. Dat heerst, want nu kunnen we fluks de inhoud ervan in het bewuste stoofpannetje plempen en opwarmen. Volgens de aanwijzingen op het blik, die wij uiteraard altijd getrouw opvolgen, mag de boel niet koken. Ook dat is weer makkelijk en snel, want in een minuut of twee staat de drassige inhoud te walmen en kan het opgediend worden.

Hulptroepen er voor de zekerheid bij gepakt en een koud IPA plopje in de hoop die warme zomermiddag aan het Balaton na te bootsen. Die koude plop deed het destijds in Hongarije ook enorm goed. De substantie op het bord ruikt voor de verandering niet eens zo enorm slecht. Ergens heeft het wel wat weg van het gerecht dat wij hier in Nederland Goulash plachten te noemen. Even met de lepel opzoek naar vlees en zowaar kom ik wat stukjes tegen. Maar geheel in de traditie van Brico bestaat ook dit gerecht weer uit gebonden water met een kleurtje en hier en daar wat verdwaalde stukjes vlees.

En dat is best zonde deze keer. Want de smaak is, op de enorme lading zout na (daar kom ik later op terug), niet eens heel slecht te noemen. Er zou alleen ongeveer 14 keer meer vlees in moeten zitten. En naast minder zout zou er ook 14 keer minder zetmeel in moeten zitten. Want waar de smaak niet eens zo slecht is, is de mondervaring totaal bizar. Het lijkt alsof je een soort korrelige mayonaise met brokjes naar binnen zit te slurpen. Dat klinkt niet alleen vies, de ervaring is ook bijzonder onprettig.

Er staat op het blik twee keer vermeld dat er geen suiker in het gerecht zit en het dus enorm gezond is. Bij de ingrediënten zien we echter karamel staan. En Karamel is uiteraard niets anders dan verhitte suiker. Een keiharde leugen dus. Tevens wordt er vermeld dat het laag in zout is, maar in een blik van 400 gram zit 4 gram zout. Een gerecht dat voor 1% uit zout bestaat zou ik niet laag in zout willen noemen. Het laatste leugen op het blik is dat het boordevol mals vlees, groente en specerijen zit. Neen, het zit boordevol gebonden vocht en ongeveer 10 procent bestaat uit vlees en groente.

Tijd voor de conclusie. Wil je dit? Nee, dit wil je niet. Want ondanks dat het voor €1,- (in de aanbieding) een koopje lijkt, is het natuurlijk nog steeds te veel voor ongeveer 20 gram vlees en verder gebonden water, een stukje “Remi, alleen op de wereld” ui en een eetlepel zout. Pro-tip: gewoon in het schap van je lokale grootgrutter laten staan dus.