Vretecool: Kant en klare Pita Shoarma met Saus van Albert Heijn

In huize Reet zijn wij van het gemak, dus laten wij zeer regelmatig de boodschappen door de bodedienst van de grootgrutter in kwestie thuis bezorgen. Zodoende zijn wij in het bezit gekomen van twee zakjes voorverpakte, kant en klare Pita Shoarma met Saus van Albert Heijn.

En denk nou niet dat we die meuk in de app hebben aangevinkt om op de bestellijst te pleuren. Neen, dit was een gratis proefdingetje, zoals ze dat wel vaker doen bij Albert Heijn. De ene keer zit er een biertje bij (meestal 0,0 en dan komt goed uit, want er komt een mini-reet 2 aan) en de andere keer bijvoorbeeld een flesje siroop om te verdunnen met water. Deze keer zaten er dus twee zakjes kant en klare Pita Shoarma met Saus bij. Althans, dat stond op de verpakking. Normaal gesproken zou je er €0,99 voor moeten betalen, maar dat heb ik dus niet gedaan. Dat dat dus duidelijk moge zijn!

Iedereen kent wel het principe van een broodje shoarma: Een knapperig pitabroodje, ramvol met andijvie, heel veel gekruid lamsvlees en een enorme scheut knoflook-yoghurtsaus, zodat je murf altijd onder de saus komt te zitten tijdens het eten. Is vervelend, maar geen enkel probleem na een avond bierkantelen in de stad. Hoort er gewoon een beetje bij.

Wie is hier nou de snackbar?

Nu lagen er dus twee zakjes met daarin bolletjes brood die nog het meest weg hadden van een broodje bakpao bapao en een klef wit kadetje kaas dat in je pukkel tijdens het schoolreisje te lang op de warme vloer van de bus heeft gelegen. Nu moeten jullie weten dat ik een diepgewortelde hekel aan een broodje bapao heb. Het smaakt nergens naar, er zit altijd te weinig vlees in, dat ook nog nergens naar smaakt. Maar dat beetje vlees dat er in zit, is altijd zo bloedverziekend heet, dat je vervolgens een week lang met lamellen verhemelte in je mond loopt omdat je je bek hebt verbrand aan die bagger.

Tijd om de boel te bereiden

Maar dit zijn niet twee broodjes bapao, dit zijn twee broodjes pita shoarma met saus, in een plastic verpakking. Met twee opties voor bereiding: één minuut in de magnetron, met het broodje nog in de dichte verpakking of anders 14 minuten in de oven. het staat er echt 14! Veertien minuten in de oven, zonder de verpakking wel te verstaan, hoewel dat ook best een interessant experiment is. Maar dan in een andere categorie. Aangezien het om twee verpakkingen gaat, heb ik dus ook beide bereidingswijzen gebruikt om de broodjes te “bereiden”. Ja, tussen aanhalingstekens, want laten we wel wezen, dit heeft weinig met bereiden te maken. Dit is vooral makkelijk en snel, kijk maar.

Goed, bereiden dus. Ik knip beide zakjes open. Pats! Dom! Want voor de magnetron-bereiding moet je dus het broodje IN de plastic verpakking laten zitten. Niet gedaan, helaas pindakaas dus. Broodje gaat dan gewoon zonder verpakking één minuut in de magnetron. Maakt niet uit, want het komt er minstens zo klef uit als wanneer het nog IN de plastic verpakking zit. Ik heb overigens voor de magnetron het bruinere broodje genomen, want ik ga er van uit dat het andere broodje na 14 minuten in de oven op 160 graden, vast nog wel een goudgeel randje krijgt. Na één minuut ligt het broodje inderdaad dampend in mijn magnetron en lijkt het door en door warm te zijn. Dat valt niet tegen voor een broodje ramvol met vlees. Kijk maar op de verpakking. Dat is een heel dun laagje brooddeeg (zoals het bij een pita hoort), met heel veel vlees er in. tijd om de boel open te snijden.

Oplichting

Tijd om het broodje pita shoarma met saus open te snijden. WTF! We weten dat marketeers zich nogal eens enthousiast over het te marketen product uit kunnen laten, maar dit neigt naar pure oplichting. Want kijken jullie even mee naar de wervende afbeelding op de verpakking. Wat zien we daar? Juist! Een dun laagje afgebakken deeg met een aanzienlijk groter aandeel gekruid vlees erin. Ik doe voorzichtig, maar de afbeelding suggereert in ieder geval dat 75% van het product uit gekruid vlees, of in ieder geval uit vulling bestaat. Het opengesneden broodje pita heeft echter een streepje vleeskleurig brood met hier en daar een taaie zeen waaraan een restje vlees achter is gebleven. Dan heb ik het nog niet eens over de geur die me tegemoet dwarrelt zodra ik mijn mes in het broodje heb gezet. Ergens lijkt het te ruiken naar een combinatie van een Brabants worstenbroodje en een natte Volkskrant, maar ook weer niet. De smaak komt dan wel weer meer overeen met een worstenbroodje, zonder worst wel te verstaan.

Ik lul overigens niet uit mijn nek over dat streepje vleeskleurig brood met hier en daar een tarrel zeen en vleesresten. Speciaal voor jullie heb ik het broodje in de lengte opengescheurd, zodat het in haar volle glorie gefotografeerd kon worden. ik heb hier dus niet eerst wat vulling uit zitten kauwen, dit is letterlijk zoals het broodje is gevuld.

Ok doei

Mooi moment om dit restmateriaal naar de vuilnisbak te bonjouren en het tweede broodje volgens de 14 minuten bereiding klaar te maken. Dat moet toch wel beter zijn? Ik bedoel, 14 minuten en ook nog eens met een echte oven. Zoals al eerder gezegd heb ik het wat bleke broodje, dat nog het meeste op een broodje bapao leek, in de oven geflikkerd, want 14 minuten op 160 graden moet voor een kleurtje zorgen. Haha, right… het broodje is nog steeds zo bleek als toen het uit de verpakking kwam, maar de buitenkant is wel wat harder. Tijd om de boel open te snijden. Ook hier weer een streepje vleeskleurig brood, maar zowaar lijken er wat meer stukken vlees in te zitten. Wat ook opvalt is dat het brood niet alleen aan de buitenkant verkruimelt, maar ook aan de binnenkant automagisch al verkruimeld is. Qua smaak is het al net zulke bagger als het magnetronbroodje: Het smaakt wederom naar een worstenbroodje zonder worst.

Conclusie

Tja, wat te zeggen. In ieder geval maakt het voor de smaaksensatie niet uit of je het broodje pita shoarma en saus in de magnetron duwt of in de oven bereidt. Het smaakt in beide gevallen naar niets en ik durf zelfs te stellen dat dit één van mijn meest onbevredigende eetervaringen ooit is. Ergens had ik gehoopt dat dit een “te dronken om nog langs de shoarmaboer te gaan”-alternatief voor in je koelkast was, maar helaas. Dit is je reinste oplichterij en geldklopperij.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.