Vretecool: Smullers vegaburgers

Hoewel iedereen en z’n moeder tegenwoordig bij ons aan de deur van de bunker bezorgen komt, zijn er van die momenten dat uw redactieleden zich buiten de bunker begeven anders dan voor fourageren of neuken.

Zo kan het gebeuren dat een van ons zich op een treinstation bevindt. Met honger. En dan blijkt net de Dönerland/company/beuker/concurrent dicht en moet je dus of tussen de huppeltrutjes in de rij staan bij de AH to go voor een kneiterdure kutsmoothie, danwel ervoor kiezen je te verlagen tot de automatiek Smullers. Als je toch al jezelf straft door met het OnrendabelenVervoer te gaan kan de Smullers er ook nog wel bij.

Dus meteen naar de balie getogen en bij Bert (stagair) twee burgers besteld, de vegaburgert en de kipburgert. Op die manier is het dierenleed beter in perspectief te zetten namelijk.

Bert had eerst de kipburger klaar, want die kon hij uit een klef lauw luikje trekken, voor de de vegaburgert moest hij het vet nog opwarmen, dus die liet op zich wachten. Helaas konden we niet de grap maken “moet die koe nog geslacht worden”, dus Bert had een leuke avond. We nemen dus eerst een kijkje bij de kipburgert.

Maar net als aan Bert z’n stage op enig moment, kwam ook aan het wachten op de vegaburger een eind.

Toen dus, angstvallig de klok in de gaten houdend, de tanden in beide burgers gezet. Achter elkaar uiteraard. Eerst als ijkpunt van wansmaak de kipburger. In de saus zaten zoals u ziet nog wat stukjes witte ui verstopt die het geheel een aardig mondgevoel gaven. Wat wel zo is, is dat de kipschijf in verhouding dun is ten opzichte van de vrij voluptueuze broodjes. Kijken we bijvoorbeeld naar oer-Hollandsche kwaliteitsproduct “McKroket” dan is de brood/burger verhouding een stuk beter tot het punt dat de kroket dikker is dan anderhalve bun, pakweg 60% van het broodje zonder de kroket. Affijn, we dwalen af. Over naar het grote moment.

Dan over naar de vegaburger. Het vlees schijfje ziet er uit als vlees maar is bij de eerste hap wat droger. Het kan zijn dat de saus er te beperkt opgekleddert is, wat Bert z’n stage behoort te kosten, maar ook het proeven van een los stukje bleek droog.

Nu heeft schrijver dezes ontegenzeggelijk ervaring met het wegduwen van grote ladingen van dergelijke lapjes in rundvariant, dus dat qua verlijkingsmateriaal. Overigens is uit redactie-ervaring gebleken dat de kipstuckjes van de vegetarische slager amper van echte kip te onderscheiden zijn maar ook die zijn ietwat droger van smaak dan je van goed klaargemaakte kip verwachten mag. Al met al dus een aardig weghapburgertje en prima alternatief voor de culinair uitgedaagden.

Gaan we nu op de redactie standaard met de trein in plaats van de Suburban om deze burgerts niet te hoeven missen? Neen. Geenszins. De kipburger was echt lekkerder, we moesten nog een trein halen dus konden niet ook nog een stuk verneukte koe op brood ernaast testen. Die houdt u dus tegoed.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.