Goedemiddag lieve schermbuiskindertjes! Het is weer tijd voor een aflevering van het makkelijk en snel feuilleton op je Retecool: Vretecool. De ovenschaal onder de pizzabodems!
Voor de review van vandaag waren we bij de grotenmensenvrienden van de Action. Sinds de Viking Direct gestopt is met Senseoapparaten weg te geven bij de bestelling van een pak papier heeft de afdeling inkoop van RCHQ besloten dat de broekriem eroverheen aangetrokken moet worden, wat betekent dat eens per maand iemand naar de Action moet.
En zo kwam het dat ondergetekende zich, aan het end van de helse tocht tussen onrendabelen en andere “inspirerende quotes op sociale media delend” klootjesvolk, bevond voor het schap “eten”.
En tussen die lading zoutbommetjes lagen drie maaltijden die nog een jaar houdbaar zijn en in de magnetron kunnen. Dus Vretecoolwaardig.
Fluks bovenop het uitpuilende mandje gelegd en richting de kassa. Thuisgekomen in de bunker als eerste de Satay met rijst gepakt en de verpakking beter bekeken.
Dus in de magnetron geramd en 3 minuten op vol vermogen aan gort genuked. Dan minuutje wachten en omkeren op een bordje.
Beetje alsof je met je hand een schep nat strand opschept. Maar dan minder zout. En hopelijk minder kut voor je tanden. Dan natuurlijk de brokjes vlees en saus er aan toevoegen.
Uiteraard een fijne Grüner Veltliner erbij om de tanden schoon te bijten na iedere hap. En dan happen. En dat valt tegen. Vlees mist textuur, saus is vlak en dun, rijst is klef en weinig bite, plus er blijft droge rijst over nadat de saus opperdepop is. Het is op alle vlakken behalve makkelijk en snel net niets. Zou het prima doen bij een receptenwebsite waar eenvoud belangrijker is dan smaak zegmaar.
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.
Een pinda is geen noot, maar een peulvrucht.
Alle nootallergiers zijn dus aanstellers?
Of ze hebben (ook) pinda-allergie (dat is gewoon ook een dingetje op zichzelf)
maarliefst veertien brokjes zie ik op de foto. Zit wel een kleinere tussen.
En dat terwijl je toch maar erg weinig nodig hebt voor een fatsoenlijke pindasaus…
Maar dat maakt weinig. Bij de Action komen uitsluitend studenten en mensen met een neuronentekort.
Die eerste groep is te dronken om smaakkritisch te zijn. De tweede mist de mentale capaciteit om vies aan onvrede te koppelen op een moment dat ze zich al 100% moet concentreren om het plot van een willekeurige soap te volgen die tijdens het naar binnen harken uit de TV tettert.
Hardop lachen!
Ach, zo leer je toch nog iets van de Retecools. Ik wist niet eens dat er in de Action zoiets was als een schap “eten” (waarmee het eigenlijk een soort supersupermarkt wordt, want theoretisch alles dat je nodig hebt in de winkel).
Overigens op zich wel een mooi masochallenge: Overleef een jaar op alleen maar boodschappen doen bij de Action.