Vretecool: Varkensvleesballetjes in BBQ saus met rijst – Aldi

Jullie, als doorgewinterde Vretecool-liefhebbers, weten dat de Duitse Lebensmittelhändler Aldi een naam hoog te houden heeft als het om KK-vreten gaat.

Eerder propte ik namelijk al een kilo lasagne voor nog geen 3 euro in m’n kauwla en later deed ik dat nog eens stilletjes over met een door Vreetschuur-Aziaten in Nederland samengestelde Aziatische maaltijd (net zo Aziatisch als boerenkool, maar toch!). Allebei de keren hield ik het binnen, zonder het idee te hebben gehad door 14 ongewassen IS-strijders verkracht te zijn. Kort gezegd: dat viel niet tegen.

Dat Aldi hier en daar wel eens wat steken laat vallen als het om KK-voer gaat, heeft Flepz0r al eens bewezen met een soort bevroren saté-fantasie, samengesteld uit in verre staat van ontbinding zijnde road-kill. Ik denk zelfs dat dit “gerecht” de laagste Vretecool score ooit heeft behaald. Terwijl Flepz de score nog wel eens wil opkrikken omdat de verpakking makkelijk te openen is, of omdat zijn magnetron na bereiding van het gerecht in kwestie er niet uitziet als Sharon Dijksma die van een afvalverbrandingsinstallatie is afgeflikkerd.

Enkele weken geleden berichtte Flepz0r mij vanuit zijn geheime onderduikadres dat de Aldi een aanbieding had van meerdere in blik verpakte KK-maaltijden. Zoals jullie begrijpen sloeg mijn hart over van vreugde, want dit soort maaltijden zijn de essentie van Vretecool, het bestaansrecht zou ik zelfs willen zeggen: Zo simpel mogelijk te bereiden meuk die als volwaardige maaltijd naar binnen gewerkt dient te worden. En wat is er makkelijker dan een blik open trekken en de inhoud daarvan te verwarmen, om vervolgens naar binnen te harken? Zelfs bij Conimex hebben ze bij het zien van dergelijke eenvoud zoiets van Also Also Also!

Fluks spring ik in de elektrische redactie-bolide om mij bij de plaatselijke afdeling van de Aldi te vervoegen in de hoop dit ingeblikte comfortvoedsel aan te treffen. Na een kwartier dwalen door half geopende dozen en rekken met rommel waar zelfs Aliexpress bij verbleekt, zag ik in de verte bij de ingang notabene een graairek staan waarin vier verschillende blikvullingen met Duitse precisie stonden opgesteld.

Mooi! Geen seconde verspillen met uitzoeken, gewoon alle vier de blikvarianten grijpen en op naar de kassa, alwaar zich inmiddels (ondanks dat het nog voor negen uur ’s ochtends is) de moeder aller onrendabelen-rijen heeft gevormd. Naast de kassa staat een meneer zich, tegenover een Aldi-medewerkster, in onduidelijk Nederlands druk te maken over een kassabonnetje waarvan hij alleen een fotootje op zijn telefoon heeft. De Aldi-medewerkster vertelt de heer in kwestie dat ze niets kan doen, zolang hij het originele bonnetje niet meebrengt, maar meneer zegt dat hij daar niet aan kan beginnen, terwijl hij vervolgens wel aangeeft het originele bonnetje nog te hebben. Dit ontaardt in een eenzijdige scheldpartij die de bonnetjesmeneer uiteindelijk heeft moeten bekopen met het onvrijwillig verlaten van het Aldi-etablissement. Ik stond toch in de rij te wachten, dus dan is een stukje vermaak naar demense toe meer dan welkom.

Afrekenen en rapido op naar de redactiebunker, alwaar Flepz zojuist de resten gevulde pizza van de Laidol uit de voegen van de keukentegels heeft geschrobd. Eenmaal binnen blinkt de keuken me tegemoet, dus met frisse tegenzin onderwerp ik het eerste blik dat er aan moet geloven aan een grondige inspectie. Het ziet er allemaal lekker stoer en mannelijk uit, met frisse kleuren, een BBQ met vlammen, verweerde stempelletters en het bijschrift “pikant gekruid”! Mooi! Ik kan de gebruikelijke hulptroepen (lees: Sriracha) dus thuislaten.

Wat me van dit soort maaltijden STEEDS! MAAR! WEER! opvalt is de hoeveelheid ingrediënten die de fabrikant nodig denkt te hebben om er iets eetbaars van te maken. Hier ook weer: zeker 30 verschillende ingrediënten. 30! DERTIG! EEN DRIE EN EEN NUL! Nou, dan moet het wel goed zijn toch?! Meer is immers vrijwel altijd beter! Meer geld, meer lekker wijven, meer bier! Meer Vretecool! Dat zeg ik, Meer is beter! Alleen hebben we het hier over blikvoer en Vretecool en blikvoer zijn tot nu toe geen goede combinatie gebleken.

Nu hopen jullie dat het deze keer om de uitzondering gaat die de regel bevestigd, maar ik kan jullie alvast verklappen dat dat dus niet zo is. Want godverdetyfus wat een bagger is dit. Al bij het opentrekken van het blik (wat dan wel weer lekker makkelijk en snel gaat) is de aanblik al reden om je polsen met een roestig brood mes in de lengte door te klieven: een combinatie van Struijk tomatensoep vermengd met Kung-Fu Nasi Goreng. En iedereen weet dat die gerechten niet best waren. De Struijk tomatensoep viel inderdaad ergens wel mee, maar dat komt omdat tomatensoep het basisingrediënt van alle Struijk gerechten is, hence de tomatensoepgeur uit dat blik Kung-Fu meuk (komt uit dezelfde fabriek).

Maar goed, we hebben het hier niet over Struijk en kornuiten, we hebben het hier over Duitsche rommel uit blik. Ballen met BBQ saus en rijst. In blik… Wie dacht dat dat een goed plan was? Nou, BUSS Fertiggerichte GmbH uit Ottersberg dacht dat dat een goed plan was. Ze zijn daar blijkbaar zo van geschrokken dat ze het in ieder geval niet op hun eigen side hebben geplaatst. EN DAT IS MAAR GOED OOK! De geur is niet goed te omschrijven, maar het ruikt in ieder geval niet specifiek naar tomatensoep, wat dan ergens wel weer een win is.

Tijd om de boel in een pan te pleuren, want dat is haast net zo makkelijk als om de inhoud van het blik in de magnetron te flikkeren, maar dat fotografeert weer minder fijn. En ook nu is de aanblik niet prettig, daar helpt zelfs een Le Creuset pannetje niet bij. Het is een soort geleiachtige substantie met semi-harde brokjes die nog het meest het midden houdt tussen een emmer kots en Chili Con Carne van Olvarit. Te dik voor een maaltijdsoep, maar te dun voor een rijstschotel. Geen flauw idee wat de bedoeling van deze creatie is, maar wellicht dat ze in Duitsland een heel ander idee hebben van lekker eten.

Dat blijkt ook zodra ik de eerste hap neem van deze bbq-saus-substantie met brokjes. Dit is echt vies, heel heel heel erg vies. Dit is zeg maar emma-wortelboer-die-ongewassen-en-schreeuwend-tijdens-de-uitslag-van-het-songfestival-door-14-hyena’s-tegelijk-in-haar-bips-wordt-genomen-vies. En dat is vies! De rijst is zo zacht als tot snot gekookte pasta en de saus smaakt naar zetmeel en een vermoeden van rookextract. De wortel die er in zit heeft zo weinig weerstand dat ze zelfs bij Olvarit zoiets hebben van (zet jankstemmetje op): “Ja, nu gaan we net zo als Conimex reageren: Also Also Also”.

Er zitten overigens wel 25 gehaktballetjes in. Volgens de lijst met ingrediënten zou dat varkensgehakt moeten zijn, maar het smaakt naar gebonden zetmeel. EN WAAR ZIJN DIE PITTIGE KRUIDEN? IN IEDER GEVAL NIET IN MIJN BLIK EN AL HELEMAAL NIET OP MIJN LEPEL!

Mother fuckers, wat is dit smakeloos goor! En ja, ik weet, dit is een contradictio in terminis, MAAR HET IS WEL ZO! Wat dan wel weer knap is van de Aldi dat ze met deze ingeblikte misdaad tegen de menselijkheid het begrip ranzig naar een geheel nieuw level weten te tillen. Maar ondanks dat je slechts €1.99 voor 800 gram blikvulling hoeft te betalen, is elke eurocent er één teveel. Het is volgens mij de eerste keer dat ik een vol bord Vretecool-onderwerp linea recta naar het ronde archief heb gebonjourd.

Als afsluiter wil ik graag herhalen wat Flepz bij zijn Aldi Diepvriessate al eens zei: “Aldi, ga je goedverdomme schamen, dit is een misdaad tegen de menselijkheid.”

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.