Vrijdagmiddag Kutkoffer: A Forest

I’m lost in a forest
All alone

Het is weer vrijdag, bijna weekend, en dat betekent een nieuw aflevering van het Kutkoffer-feuilleton, waarin we op zoek gaan naar de meest braakverwekkende cover van een beroemde popsong. Vandaag is dat A Forest van The Cure uit 1980, een duister gekleurd stukje Gothic-rock, New Wave-classic dat tot doemdenken stemt èn tevens Top2000 kneitert (een 49e plek dit jaar!) over een ik-persoon die al zoekende door een bos loopt. Zelf heb ik ooit een blauwe maandag een gitaar in eigendom gehad, en het intro van A Forest was het eerste wat ik onder de knie kreeg. We trappen deze week af met de Finse Hardrockers van Waltari, die er een lekker stomende headbanger van maakten. Goed gedaan, jongens! We blijven in het hoge noorden, en wel bij het Noorse Carpathian Forest, die de duistere kant van het lied een oppepper geeft door er een Black Metal versie van te maken. Iets wat trouwens ook onze Russische vrienden van Infernus Presence deden. Oh u had liever 2200 bpm? De Italiaanse band Kurgaal doet dat gewoon! En de Londense Trashmetal-mannen van Creaming Jesus trouwens ook! Vandaar stappen we over op de Industrial Goth versie van Death Lies Bleeding, altijd gezellig! Dan hebben we nog wat versies van bomenknuffelende vleermuismeisjes die het origineel van al z’n dynamiek hebben ontdaan om er een soort wiegeliedje van te maken, althans ik val er bij in slaap. Zoals bij de versie van Bat For Lashes, Steven Wilson en die van Of Norway. De winnaar van de Gouden Kut-troffee van deze week is echter het Franse avant-garde ensemble genaamd Nouvelle Vague, een verwijzing naar de term New Wave vermoedelijk. Dit bloedeloze kunstacademie collectief speelt overigens uitsluitend covers, en maakt er een soort zitkuilmuziek van, of lounge zo u wilt, al heet dit officieel Bossa Nova. In het geval van A Forest hebben ze er ook nog een jeukende New Age draai aan gegeven door de opname vol te proppen met bosgeluiden. Je verwacht dat elk moment die dolfijngeluiden erbij komen, maar zo erg is het gelukkig toch ook weer niet.