Waarom Pixar snoeihard heerst

Ergens is het onnodig om een post te schrijven over het gegeven dat Pixar snoeihard heerst. Het is namelijk gewoon zo.

De kwaliteit van de gemiddelde Pixar-animatiefilm is namelijk tot nu toe nog nooit geëvenaard door een andere animatiestudio. De films van DreamWorks Animation zijn best aardig, maar ergens is het op de één of andere manier gewoon net niet. Bij Blue Skys Studios (overigens net als Pixar onderdeel van Walt Disney) precies hetzelfde verhaal. Hoewel de Ice Age films erg goed zijn, is de rest matig tot zeer matig te noemen.

Pixar krijgt het keer op keer voor elkaar om naast een pakkend verhaal en de karakters, ook de animatie naar een hoger niveau te tillen. Het zijn vaak hele kleine details waardoor het zo steengoed is, maar die kleine details maken dus blijkbaar het verschil.

The Nerdwriter heeft één zo’n klein detail, dat Pixar gebruikt om zijn animatiefilms realistischer te krijgen, uitgelicht in deze ruim 6 minuten durende jijbuis: The Real Fake Cameras Of Toy Story 4. Het komt er op neer dat Pixar, en dan vooral Patrick Lin, bestaande cameratechnieken en lensvertekeningen heeft verwerkt in haar animatiefilms. Hierdoor worden de geanimeerde beelden in Pixarfilms aanzienlijk realistischer.

Maar niet alleen bestaande cameratechnieken zorgen voor een realistischer beeld, ook de belichting en verlichting in de Pixar-settings maken dat het stuk voor stuk juweeltjes van animatiefilms zijn. Maar het mooiste effect dat vanuit de filmwereld is overgenomen door Pixar is toch wel de split-focus-diopter techniek waarmee je op twee verschillende punten kunt focussen. Deze techniek, die vooral in de jaren 70 erg populair was, is zo analoog als het maar kan wezen, maar juist in de digitale wereld van animatiefilms zorgt dit voor een waanzinnig mooi effect zonder te vervallen in onnodige rommel als lens flares.