Waarom War of the Worlds, 2012 en Interstellar dezelfde einde-van-de-wereldfilm zijn

Er is niks mis met een lekker over-the-top rampenfilm of een foute helpdewereldvergaat-flick. Guilty pleasures zijn niet voor niets pleasures. De klassiekers War of the Worlds (2005), 2012 (2009) en Interstellar (2014) hebben best het één en ander met elkaar gemeen. Op het eerste gezicht lijken het vrij verschillende einde-van-de-wereld-films, maar als je een paar onderdelen onder de loep neemt, zijn ze basically dezelfde film.

Ik ga deze films eventjes naast elkaar leggen en zeven dingetjes eruit halen die hetzelfde zijn. Natuurlijk zijn er nog veel meer overeenkomsten, plemp die gerust in de comments. Als je de films nog niet gezien hebt, dikke spoilers ahead. Just FYI.

1 Einde van de wereld

Yes

2 …maar gelukkig redt de mensheid het

Jup

3 Veel te trage regering

Uiteraard

4 Onlogische gebeurtenissen die de wetten van de natuur en logica tarten

Nogal. Wel eens met een limousine dwars door een omvallende flat gereden? Of in één dag klaargestaan voor een ruimtemissie die mogelijk de rest van je leven duurt?

5 Totale verrassing

De gebeurtenissen in alle drie de films komen als totale verrassingen. Niemand zag de aliens aankomen in War of the Worlds, die doken opeens op. In 2012 (de einde-van-de-wereldfilm, niet het jaar) hadden de Maya’s het einde van de wereld allang voorspeld, maar toch was het slechts een paar jaar vóór die totale apocalypse eer een slimmerik in de gaten kreeg dat het niet zo lekker ging met de aardkorst. Oef. En bij Interstellar was NASA ongeveer opgedoekt, terwijl iedereen een beetje met mondkapjes stond toe te kijken hoe de wereld vet zanderig werd en gewassen letterlijk uitstierven. Op de één of andere manier lijken mensen pas te zien dat de wereld naar de shit gaat, als het al bezig is. Sounds familiar?

6 Falende single vader die toch de held wordt

In Interstellar is Coop, wiens voornaam we helemaal nooit te weten komen, niet écht een faalhaas, maar hij is totaal niet blij met zijn succesvolle job als boer. Hij was tenslotte een heersende piloot, slash, astronaut. Nu moet hij maïs verbouwen, want okra is dood. Of zo. De moeder van zijn twee tienerkids is gestorven, dus hij staat er alleen voor, tenzij je schoonvader Third Dick From the Sun meerekent. Uiteindelijk is het dankzij Coop dat de mensheid nog een kans krijgt, al moet hij daarvoor zijn gezin achterlaten op aarde.

In 2012 is Jackson Curtis (ja, dat is een omkering van Curtis Jackson, de echte naam van rapper 50 Cent) een succesloze schrijver die bijklust als limochauffeur. Om onduidelijke redenen is zijn vrouw van hem gescheiden, waarna ze een plastisch chirurg aan de haak heeft geslagen. Jackson is continu de loser, totdat de hel en het einde van de wereld losbreekt, uiteraard. Manning up, manning up. De nieuwe boyfriend komt spijtig genoeg te overlijden tijdens de apocalypse en Jackson weet zijn daardoor direct hernieuwde gezin in veiligheid te brengen op een ark, die hij tussen neus en lippen door ook nog even fixt.

Tijdens War of the Worlds moet single dad Tom Cruise zijn twee kinders naar hun moeder elders in het land brengen, terwijl de alien invasion aan de hand is. Het is een mission impossible, want de kinders zijn duidelijk liever niet bij hem. Fair enough, maar jammer de bammer. Kinderen timesharen is tegenwoordig meer regel dan uitzondering. Als hij na een miljard close calls en heldhaftige listen met louter het dochtertje bij zijn ex-vrouw aan komt, leven ze nog lang en gelukkig. Behalve dat een groot deel van de wereld in puin ligt. Maar de zoon blijkt tóch nog te leven. Yay.

7 Voorkeur voor het dochtertje

In deze drie films zijn de dochters een beetje interchangeable en ik weet hun namen dan ook niet helemaal. De zonen zijn in ieder geval ouder dan hun zusje en hebben alle drie donkerbruin haar, terwijl de meisjes blond of roodharig zijn. Wel weten we dat de herodad hun dochter enorm verkiest boven zijn zoon. Vooral in Interstellar is dit insane duidelijk en het is om van te walgen. Tienerzoon Tom doet alles goed, stuurt zijn hele leven video’s naar de vader die hem achterliet en zijn zusje chronisch voortrok, maar alsnog houdt Coop meer van dochter Murph, die er maar ééntje stuurde. In de film wordt Murph’s naam 79 keer gezegd, versus 19 keer Tom. Ouch. Aan het einde van het verhaal vráágt Coop niet eens of Tom nog leeft. “Is she still alive?” vraagt hij, die miscreant.

In War of the Worlds laat Cruise zijn zoon gewoon wegbanjeren richting strontventilator en ook in 2012 wordt ’t dochtertje door papsie aan alle kanten opgetild en meegenomen. Gelijke behandeling van je kids, vaders. Kan geen kwaad, ook al heb je een voorkeur.

Dit waren zeven dingetjes waarom War of the Worlds, 2012 en Interstellar basically dezelfde film zijn. Fijn weekend!