De Wraakoefening van Bart Nijman

Geenpeil. Het kan de trouwe lezer des Retenkoels niet ontgaan zijn dat de Roze Buren hun eigen partij hebben opgericht. En hoewel ze zelf bij hoog en bij laag beweren de wil van hun leden uit te gaan voeren, hebben wij bedenkingen of dat wel zo lekker gaat werken.

Hoe zat het ook alweer?

Even een opfrisser naar demense toe die in 2016 ergens op een internetloze berg aan het nadenken waren over de slechte keuzes in hun leven (zoals een internetloze berg beklimmen): Geenpeil is door Bart Nijman van de Roze Buren in het leven geroepen om een referendum over het samenwerkingsverdrag met de Oekraïne af te dwingen. Daarbij had hij als spreekpoep zijn toenmalige collega Jan Roos en sloeg hij de handen ineen met de notoire pianoligger Thierry Baudet, ’s Neerlands Meest Intellectueel (volgens zichzelf). Het referendum werd een nee, voornamelijk omdat Geenpeil handig de anti-Europa sentimenten bespeelde. Het doel was vanaf moment één om Brussel een hak te zetten. De Oekraïne was hierin het vehikel waar ze deze streek aan op konden hangen en daarmee simpelweg de eerste gelegenheid die Nijman kreeg om zijn Roze Hordes in te zetten tegen Europa.

Dat is overigens heel knap en toont wederom aan dat je nooit de macht van domme mensen in grote groepen moet onderschatten (George Carlin). Nu was het een raadgevend referendum en zei Rutte uiteindelijk na veel gedraai en vertragingstechnieken alsnog Nee tegen de uitslag. Geenstijl kon vervolgens weer voorspelbaar ziejewellen.

Pluk de Roos, leeg het Bidet

Er waren een aantal schaamteloze opportunisten die zagen wat voor slagkracht ze potentieel in handen hadden met Het Leger des Peils, zoals die halfies zich vol trots noemden. Allereerst werd Jan Roos benaderd door de PVV-zetelrovers van Voor Nederland, dat voor ons om volstrekt onduidelijke redenen wordt afgekort tot VNL. Heren, als je Voor Nederland bent dan weet je dat Nederland één woord is, maar dit terzijde.

Met deze zet hoopten ze de mensen die ten tijde van Geenpeil achter de kapmeszwaaiende veelvrouwer Roos aanhuppelden aan zich te binden. Het is immers geen geheim dat de Geenpeilers en PVV-stemmers grote overlappingen kennen qua denkbeelden. U hoeft er de comments in het dagelijkse moslimtopic op Geenstijl maar op na te slaan om uw vertrouwen in de mensheid volledig te verliezen. Roos vertrok in bad standing stel op sprong bij Geenstijl.

En dan was daar de bandenplakker Baudet die in zijn megalomane ‘wijsheid’ ook zijn kans schoon zag. In tegenstelling tot wat hij altijd beweerd heeft, zag hij ook het potentieel van het Leger des Peils en kondigde aan met zijn Forum voor de Democratie in maart 2017 met de verkiezingen mee te willen doen.

Verraad! Te Wapen! Zadel de pinguïns!

Iedereen die Bart Nijman een beetje kent, weet dat je veel over hem kunt zeggen maar als hij zich ergens in vastbijt hij dat wel vol overtuiging doet. Geenpeil was zijn kindje en dat werd nu genadeloos misbruikt door Roos en in mindere mate door Baudet. Wij kunnen ons de woede voorstellen als iemand, op wie je jarenlang hebt vertrouwd, bij de eerste de beste gelegenheid kiest voor het grote geld. Het is ook hierom dat Taart, bij zijn terugkeer met hangende pootjes, het bureau buiten onder het afdakje heeft gekregen. Er moet wat zijn geknapt in Bart. Een ander ding dat zeer onverstandig is, is het ego van Nijman onderschatten. Als dat gekrenkt is dan volgen er veelal vlammende stukken. En toegegeven, als hij boos is, is hij vaak op zijn best. Schrijven kan hij wel.

Meesterzet

Bart zon op wraak en deed het beste wat hij kon doen: hij richtte de politieke tak van de TMG op. Geenpeil de beweging werd Geenpeil de partij. In één klap nam hij daarbij Roos en Baudet de electorale wind uit de zeilen. Tenminste, dat dacht hij, maar daarover later meer. Het idee achter de partij is directe democratie: de leden bepalen wat de zetelzitter in de Tweede Kamer zegt, doet en stemt. Letterlijk uw eigen stemkastje op allerhande onderwerpen. In de basis klinkt dat allemaal erg goed: directe democratie. In Jan Dijkgraaf, bekend van onder andere zijn glorietijd bij HP de Tijd, vond hij zijn lijsttrekker. Nu is het wat goedkoop om dingen te roepen over het charisma van Dijkgraaf, zoals dat te vergelijken met een mud aardappelen of het resthout van de zagerij, dus daar houden wij ons verder verre van. Wel is Dijkgraaf een man met een Mening. In hun FAQ geeft Geenpeil ook aan dat dit niet zal veranderen, maar dat de wil van hun leden gevolgd zal worden.

Gaat dat werken?

Alle nobele doelstellingen ten spijt, staat het niemand in de weg om en masse lid te worden van Geenpeil. Hoewel ze zeggen dat toe te juichen ‘voor het evenwicht’, is er een kans dat een groep als Stormfront of de NVU zegt: “mooi, wij worden met zijn allen lid”. Gezien de demografie van het Leger des Peils, welke al gevaarlijk naar alternatief rechts overhelt, is er dus een reële kans dat Dijkgraaf straks wat meer uitgesproken “Ausländer raus!” staat te roepen. Immers, ‘willen zijn leden dat’. Jan is op zijn zachtst gezegd best rechts, maar wij denken dat zelfs dát voor hem twee ganzenpassen te ver gaat.

Geenstijl als Propagandakanaal?

Nu zijn onze Roze Buren natuurlijk al jarenlang het Alles Voor De Pageviews stokpaardje aan het berijden. Redactioneel zijn ze daar niet zo rechts, namelijk. Hun verdienmodel is gebaseerd op de verbolgen PVV-stemmer, die met zijn dagelijkse moslim- annex linksmensbashtopics gretig wordt gevoerd. Geenstijl lacht ondertussen de hele weg naar de bank toe in zijn vuistje. Alleen slaan ze met hun miljoenmiljard topics om Geenpeil de Partij te pluggen de plank faliekant mis. Hun reaguurders zitten helemaal niet te wachten op een stemkastje. Hun reaguurders willen Greet. De comments (Roze Link Alert!) onder de zoveelste Geenpeil topics liegen er niet om. Zelden is het commentaar daar positief.

Wij van de Retenkoels denken dan ook dat het nog maar afwachten wordt of ze überhaupt in de Kamer komen en als dat al zou gebeuren, met één á twee zetels maximaal. Dat heeft er alles mee te maken dat mensen hun stem eenmalig willen uitbrengen om er daarna er vier jaar over te kunnen zeiken. De gemiddelde burger vindt het prettig om zijn verantwoordelijkheid uit handen te geven. Die wil niet op elk onderwerp opnieuw daarover moeten nadenken. Als Geenpeil ons één ding heeft geleerd, is het wel dat de opkomst van het referendum een uitstekende graadmeter is voor de gemiddelde politieke betrokkenheid van de Nederlandse burger.