Zondagsmiddagborreltip, part dix: vader

Op een dag werd je geboren. En vanaf die dag, die dag dat je geboren werd, vanaf dat moment, werd alles voor je bepaald. Je had niets te vertellen. Alles werd voor je gedaan. Je werd aan je voeten opgetild. Je werd gewogen, je bebloede lijf werd schoongewassen, je werd in een kraakheldere witte fijne katoenen doek gewikkeld.  Je kon wel huilen en dat deed je ook.  Je huilde oorverdovend, en je huilde uit alle macht toen je werd opgetild aan je voeten, je huilde toen je gewassen werd en je huilde toen je ingewikkeld werd. Dit lijden. De dokter zuchtte opgelucht; want je huilde. Een baby die huilt lééft. De dokter was héél erg tevreden.Het huilen verstomde abrupt toen je door de dokter aan de boezem van je moeder werd gelegd. Rust. Volledige rust.  Je moeder was rust. Je kon nog niets zien, je ogen zagen enkel wit helder licht, en je kon nog niets horen,  je oren waren stil. Maar het gebeurde toen je daar op de borst van je moeder lag, in die witte katoenen doek, en de hele kamer om je heen helder en stil was. En de dokter tevreden glimlachte. Het gebeurde daar, in die absolute witte heldere rust. Je hoefde niet meer te huilen, je had geen angst. Je was verlost, je was verlost en los. Losgemaakt van je moeder, de navelstreng was doorgeknipt. Je was in essentie een mens, een zelfstandige ziel die onafhankelijk van de moeder, zonder navelstreng, zonder enige verbinding, geheel eigen, begonnen was met leven. Het leven hier op aarde. Het leven in dit sterrenstelsel, het leven in dit universum. Een universum van een ontelbare sterren, een universum van  ontelbare dimensies. Het leven in een onmeetbaar universum van ontelbare keuzes. Een volmaakt universum, maar niet door jou gemaakt. Jij had geen enkele hand gehad in de wording van deze ontelbare hoeveelheid sterren, de oneindige dimensies, zelfs niet in je keuze om daar aan deel te nemen. Niet in de keuze om geboren te worden, en niet in de keuze om te gaan huilen, en zelfs, zelfs het stoppen met huilen was niet je keuze. Het stoppen met huilen ging vanzelf. En toch maakte je vanaf de dag dat je werd geboren al keuzes.  Keuzes die je daar aan je moederborst al begint te maken.

Terwijl je niets kan.  Je bent niet bang, je hebt geen angst, maar je bent beperkt. Beperkt door het witte katoen, beperkt door het gebrek aan gehoor, en beperkt door het gebrek aan zicht. Het lijden heeft een oorzaak. En dan opeens wordt het donker, warmer. Opeens voel je de zachte toppen van een hand over je huid. De vingertoppen, strelen zachtjes over je hoofd, langs je neus, naar je kin. Je ziet niets, en je hoort misschien, héél in de verte, een zware lage tonen, een bassige stem, een mannenstem. Een warme adem. De vinger gaat naar je handje en in een reflex omsluit je met jouw vingers die vinger. In een reflex verbind je je weer met iemand. In dat reflex ruil je je zojuist verworven vrijheid direct weer in. Had je nee kunnen zeggen? Een daadkrachtig nee? Was er zelfs een spoor van twijfel? Helemaal niet. Je keuze is gemaakt. De keuze is volledig gemaakt. De keuze is vol overgave, vol overgave gemaakt. Aan deze vinger, aan deze hand zal je je onderwerpen. Deze hand zal me bevrijden van mijn beperkingen. De hand zal je optillen en meenemen. De hand zal je laten lopen, zelf laten lopen, de hand zal je laten rennen. De hand zal je dingen laten zien die je nog nooit gezien hebt. De hand zal je dingen leren die je nog nooit geleerd hebt en deze hand zal je vormen. Deze hand zal je laten zien dat de oorzaak van het lijden gestopt kan worden.  De hand zal je onderrichten. de hand zal je oprichten, de hand zal je verlichten, de hand  zal je terechtwijzen. De hand zal je slaan, en niet mild, de hand zal zich tegen je verweren. Deze hand zal je uitzwaaien als je gaat. Als je keuzes voor jezelf maakt. Als je weggaat op je eigen pad en de keuzes voor jezelf gaat maken. En daarom kies je voor die hand.

Vandaag 110 jaar geleden werd de filosoof Jean-Paul Sartre geboren. “de Hel, dat zijn de anderen” en “De mens is alleen datgene wat hij van zichzelf maakt.” zijn gevleugelde quotes van de loensende fransman. Zijn vader overleed vlak naar zijn geboorte. Hij heeft hem nooit gekend. De nieuwe man van zijn moeder heeft hij altijd veracht. Stelling van de dag: “Je bent zoals je vader”. Uw jeugdtrauma’s in de comments.