Zondagsmiddagborreltip, part sept: Robot

Als ik vroeger naar een club ging was dat altijd weer een hitsige belevenis. Ik was een heuse vrouwtjesmagneet. De dames kwamen in mijn favoriete bar altijd direct op mij af. Ik had mijn wollen sjaal nog niet aan de kapstok gehangen of de meisjes krioelden al over mij heen alsof ik honing op m’n reet had gesmeerd. In die tijd was het volgens mij heel chique om champagne te drinken, want mijn schatjes wilden enkel “Veuve Clicquot“. Gelukkig  hielden ze rekening met mijn smalle beurs en bestelden een piccolootje, een klein flesje champagne. Zo liep het tenminste niet de spuigaten uit. Maar daar werden ze een partij geil van! Het duurde niet lang of ze wilden zich samen met mij terugtrekken (met de nadruk op rug! hi.hi.) . Op de details zal verder ik niet ingaan, maar het was een mooie, romantische, gevoelige periode in mijn leven. Heden ten dage is er wel wat veranderd. En niet ten goede! Mijn favoriete bar is verbouwd tot een “hipsterkoffiecorner“, Daar zit het ramvol mannen met baarden en vrouwen met bolhoedjes. Die hebben enkel aandacht voor hun laptop met Spotify. Ik werd daar diep ongelukkig van, en begon dus te peinzen. Plotseling schoot mij een briljante gedachte te binnen, had ik daar toch een heuse aha-Erlebnis: “Ze kunnen de barman misschien beter vervangen door een computer“.

De eisen aan een barmanrobot zijn helder: Het systeem moet in staat zijn om snel, efficiënt, effectief en representatief een cocktail te kunnen maken uit een vooraf gedefinieerde set drank. De voordelen vind men in de besparing op kosten van personeel en ingrediënten, snelheid in de bediening en constante in kwaliteit en smaak van het eindproduct. Dat het een stuk ongezelliger is behoorlijke ontwerpersprobleem. Maar goed, een gemiddelde bar in de hoofdstad kent ook alleen maar chagrijnig personeel, dus een vervangende robot kán juist een groot voordeel wezen. Die randvoorwaarde laten we dus maar even voor wat het is. We bespreken vandaag een 14-tal pogingen tot de ultieme barmanrobot.

De eerste poging is gelijk de meest sneue. Niet alleen doet de amateurrobot er een uur over om een bak lauwe groene drab te serveren, het installeren van het apparaat is ongelooflijk onhandig, het ziet er niet uit en het amateurisme druipt er van af. Daarbij kwakt de enorm depressieve robot, die me doet denken aan Marvin uit HGTTG, het hele zaakje  ook nog eens in een verkeerd glas!

Joe German pakt het in de tweede poging ietsjepietsje beter aan. Een lekker strak aluminium design, dat iets weg heeft van een snijplotter. En dat allemaal op basis van de onvolprezen Arduino controllers. Let vooral op het lekker hoerige paarse licht.

De Barobot is nummer drie. De makers hadden hoog ingezet. Dit ding zou het helemaal gaan maken op de markt. Jammer maar helaas. Het Kickstarter project eindigde in de glasbak. Waarschijnlijk omdat het apparaat ook nog eens erg traag is. Maar wel paars licht!

Nummertje vier mikt waarschijnlijk op een plaatsje tussen de condoomautomaat en de handoekenrol op het herentoilet van het  tankstation aan de A50 bij Apeldoorn-zuid. Een kubus. In paars licht. Vandaar de naam Qube (met een Hippe Q) en natuurlijk paars licht. Maar ik ben vierkant tegen.

De vijfde plaats is voor Bartendro. Bediening via een tablet, een hoop slangetjes en pompjes, geven uw personeel  bij iedere bestelling een reden om even niets te doen. Deze heeft Kickstarter wel gehaald. En daar heeft het paarse licht zeker aan bijgedragen. En inderdaad oplettende kijker, de man op de video is niemand minder dan John “Soap” MacTavish.

Op nummer zes een barrobot die je zelf moet 3D-Printen! Zo uit de cloud, helemaal web 2.0. Cocktail-as-a-Service. Het enige minpuntje is dat ie geen Facebookkoppeling heeft en dat ie niet Big Data driven is. Maar verder helemaal  paars! Behalve de kleur dan.

Op zeven gewoon een verzameling aandoenlijke gevalletjes bij elkaar. Ik weet niet of je nou spontaan aan de drank gaat of gelijk nuchter bent. Weinig paars ook.  Oh wacht… schijnt nog het oudste robotcoktailvfestival ter wereld te zijn.

Nu komen we bij het echte werk. Een Robot zoals we dat gewend zijn. Een kek blikken man die lijkt op C3PO uit Star Trek of de Tin-Man uit Oz. En hij heet nog Carl ook! Let vooral  op de paarse accenten!

Een mooi stukje speelgoed uit de sixties. Geen echte robot natuurlijk maar wel zeer vakkundig gemaakt. Want alleen maar tandwielen. Helaas ontbreekt het paars.

En dan op nummer 10: Deze variant kan gewoon achter ieder bar staan. Het loopt heen en weer, scant de ruimte in 3D en herkent aan de flessen welke drank er in zit. Doet ook de was en 1x per week de gordijnen en de vloer.

En wat is een lijstje robots zonder een Lego robot? Inderdaad: een lijstje zonder een Lego robot. Nummer 11! Zijn er eigenlijk paarse legoblokjes?

In de hogere regionen komen we bij het industriële werk waar de echte alcoholist behoefte aanheeft. Hier gieren de PLC’s, razen de tandwielen en pompt de pneumatiek alsof het het leven zélf is.  Wat opvalt is dat het paars plaatsgemaakt heeft voor geel. Dat heet vooruitgang. Overdag Camaro, maar in de late uurtjes een heuse barman. De dame in kwestie ken ik niet, maar je ziet het: deze robot is een wijfjesmagneet.

Op de 13 plaats een Duits stuk staal dat een flesje plop kan openmaken, inschenken en serveren. Dat had Isaac Asimov in zijn stoutste dromen niet kunnen bedenken. Proost.

Maar op nummer 14 de eindbaas aller barmanrobotten. Op de Quantum of de Seas, een cruisschip dat rondvaart in de Caraïben, werkt een enorme robot die uit tientallen flessen cocktails voor de gasten kan bereiden. Het is niet alleen snel en mooi, het is ook superbruut om naar te kijken. WANT ALLES IS PAARS DOOR DE PAARSE LAMPEN DIE ZELFS HET DIEPSTE ZWART PAARS KLEUREN, YEAH! Jammer alleen van die plastic bekertjes. De paarse broek legt het even uit.

Als je na al dat mechanische geweld toe bent aan een borrel, dan kan ik de Daiquiri aanraden: 4.5cl witte rum, 2cl limoensap, 0.5cl suikersiroop en gemalen ijs. Zoet en fris en uitstekend tegen scheurbuik.