Hoewel ik op het moment meer zin heb in paaseieren dan in kerst, moest er afgelopen weekend toch maar eens een kerstmarkt worden bezocht.
Heerlijk kneuterig. Met vuurkorfjes zonder echt vuur, stalletjes met prutzooi waar echt geen hondt op zit te wachten, waardoor het in plaats van een echte markt, meer een soort etalages worden, waar de lokale middenstand tentoongesteld staat. Kleumend in de hoek van het stalletje onder een terrasverwarmer of naast een kacheltje. Handjes geklemd om een kop koffie. Het gezicht is vaak al helemaal bleek weg getrokken omdat ze vanaf vanmorgen al moesten plassen, maar ze niemand hebben kunnen vinden om even op de stal te letten. Zo kijken naar je over hun berg wollen handschoenen en mutsen die je bij de HEMA voor een kwart van de prijs kan aanschaffen. Of ze verkopen kerstspullen die iedereen al heeft. Sfeertje! Het enige waar de mensen voor komen is de ijsbaan. Daar, op het terras bij de ijsbaan staat iedereen gezellig te kleppen met de rug naar de stalletjes toe. Met lede ogen ziet de lokale middenstand hoe alle centjes in de kassa van cateraar glijden. En die zijn van een keten. Die komen hier niet eens vandaan. Kijk die eigenaar van de schaatsbaan staan. Met z’n dikke glimmende nek. En z’n patser klokkie. Ja, jij staat wel te lachen. Annie! hou jij mijn stal even in de gaten. Wat ga je doen Marie? Even naar de schaatsbaan, ander muziekje opzetten.
Kerst. Da’s goffedomme nog wel het meest kneuterige onderdeel van de Top 2000.
Sfeervolle muziek voor
bijin de open haard.